Terschelling.....

Nu we langer dan 15 meter zijn, bellen we altijd van te voren even naar de haven waar we willen liggen voor de nacht. Als we tenminste niet ankeren.

Zo ook afgelopen zomer toen we het plan hadden opgevat om een paar dagen naar Terschelling te gaan. Op internet werd al een beperkte beschikbaarheid in ons lengte aangegeven. De dienstdoende havenmeester gaf echter aan dat ze rekening met ons zouden houden en dat er nog zeker plek zou zijn. Dus op weg naar Terschelling (zie ook de korte filmpjes in het voorgaande bericht).

Prachtige tocht met snelheden van 9,5 knopen in de Slenk. Kortom genoten.

Eenmaal op Terschelling kwam de havenmeester al meteen aanvaren. Daar is "De Liefde" riep ze meteen. Ze gaf aan dat we bij de vierde steiger konden aanleggen waar het bord "Verboden te meren" hing. Dat is goed geregeld zeiden wij meteen tegen elkaar. Zo'n service hadden we midden in het zomerseizoen niet verwacht.


Gedurende de dag kwamen er steeds boten in de lengte tussen 9 en 11 meter bij ons langszij en die werden dan vriendelijk doch dringend door de havenmeester verzocht verder te varen. Dit omdat ze graag schepen van dezelfde lengte naast elkaar wilde hebben. Begrijpelijk toch? En of we dan meteen dat "verboden te meren bord" dat nog op de wal hing even aan onze reling wilde hangen zodat er niet steeds boten aan wilde meren.

Later op de dag verzocht de havenmeester of we wellicht iets naar voren konden verleggen. Iets met de boeg uitstekend aan de voorzijde van de steiger. Zodoende kwam er achter ons nog een krap plekje vrij voor boten van 8 meter of minder. Ook dit ging prima. Even later lag het achter ons inmiddels 3 dik.

Op de wadden is het goed gebruik dat het derde schip even een lijntje naar de wal legt aan de voor- en achterzijde van het schip. De derde boot achter ons wilde echter een lijntje vanaf zijn boeg naar ons leggen in plaats van naar de wal. Geen probleem omdat we toch pas de eerste boot aan de steiger waren en de wind uit de goede hoek kwam. Toen we in de avond na een heerlijk diner terugkwamen op de boot, bleek er aan de achterzijde van de betreffende boot helemaal geen lijntje naar de wal te liggen. Omdat er nog "leven" in de kuip was, vroegen we of ze dit alsnog zouden willen doen.

En toen......................ging het dak eraf. Wat we wel niet dachten met zo'n boot op Terschelling. Wij hoorden daar niet. Toen vroeg de schipperse wat we voor dat bord hadden betaald! Dit zou de havenmeester nooit doen op Terschelling en ze zou de regels wel even gaan halen bij de havenmeester. Intussen waren wij zonder te reageren maar naar de kajuit verhuisd. Dit leek ons beter omdat met deze vrouw echt niet te praten viel. Het volume werd ook steeds meer opengedraaid. Wat een "arrogantiteit" (of hoe je dat ook zou moeten schrijven) werd ons nog nageschreeuwd.
Even later ging de schipper toch nog maar even een lijntje aan de achterzijde uitbrengen. Op de terugweg zei hij dat we waarschijnlijk niet verzekerd zouden zijn. Anders zouden we niet zo moeilijk doen. Ook toen hebben we maar niet gereageerd. Immers als zij bij ons schade zouden aanbrengen, gaat het er niet om of wij verzekerd zijn, maar dit zou dan op hun verzekering geclaimd worden.
Maar ja, zoals gezegd dit hebben we maar niet gemeld.

Alle bemanningen van de andere boten waren inmiddels ook aandachtig toeschouwer van dit tafereel. De schipperse op de eerste boot aan de steiger achter ons keek ons ook al aan met zoiets van........ik hoor hier niet bij hoor. De volgende ochtend, toen ik (Peter) terugkwam van broodjes halen bij het havankantoor, spraken deze mensen (van de eerste boot) mij nog even aan. "Wij horen niet bij die derde boot hoor. Wat een vertoning". Tsja ook wij waren flink geschrokken zei ik toen. Het beste leek ons om maar niet te reageren. Daar gaven deze mensen ons ook gelijk in. Op dat moment steekt de schipper van een boot aan de andere kant van de steiger zijn hoofd uit het schuifluik en roept vol humor; wat kost zo'n bord eigenlijk?

Hilariteit ten top natuurlijk. Diezelfde dag verplaatste de "derde boot" naar een plek verderop in de haven en hebben we de eigenaren gelukkig niet meer gezien.

Later op de dag kwam er dan toch een ander schip, van ongeveer dezelfde lengte, bij ons aanleggen. In opdracht van de havenmeester hebben wij toen het bewuste bord met veel plezier overgedragen aan dit schip. Uiteraard hebben we de eigenaren veel plezier gewenst met het bord. Na een korte uitleg was dit vanzelfsprekend weer aanleiding tot veel hilariteit. De eigenaar van dit schip, ik had hem in zeilpak en met zonnebril niet meteen herkend, bleek overigens Frits Wester te zijn. Je weet wel die van RTL4. Mooi schip heeft ie. Een aluminium Noordkaper.

Tot zover een impressie van onze belevenissen in de haven van Terschelling.