La Coruña - Camariñas

We liggen weer achter ons anker. Geen swell, geen deining alleen maar een prachtig uitzicht op de groene heuvels rondom Camariñas. Na onze aankomst in La Coruña zijn we meteen naar Momos, de bekende tapasbar in Coruña gegaan. Dat is achteraf eigenlijk maar goed ook, want de dag erna waren alle winkels en bars gesloten en zat een tapasdinertje er dus niet in.

Na twee dagen in de marina hebben we het daar wel gezien. We verhuizen naar de ankerbaai ten zuiden van de marina. Maar niet voordat de miezerregen is gestopt en het zicht beter is geworden. Eigenlijk is het gewoon een soort Hollandse druilerige dag. Het anker valt en we hebben meteen Nederlandse buren. De Maximo ligt daar inmiddels ook. Zij gaan de volgende dag naar Santiago de Compostella, terwijl wij voor een dagje luieren op de boot kiezen. De zon schijnt uitbundig, om ons heen varen vele windsurfers en Monique en Femmie nemen zelfs een duik in het volgens Peter iets te koude water.

Die avond besluiten we om de volgende dag ook naar Santiago de Compostella te gaan. Hoewel we eigenlijk niks met de Santiago’s en Lourdes van deze wereld hebben, willen we toch een kijkje gaan nemen. De luxe trein brengt ons in veertig minuten naar Santiago. Het is een frisse dag en eigenlijk zijn we een beetje te zomers gekleed. Maar we slaan ons er zoals gewoonlijk weer doorheen. De kathedraal van Santiago staat voor een deel in de steigers en dat maakt zo’n gebouw toch minder fotogeniek. Binnen in de kerk is het heel druk met pelgrims die aan de wijze van lopen al een hele tippel achter de rug hebben. Het altaar is omgeven door oneindig veel bladgoud wat het niet echt mooier maakt. Het orgel vinden we daarentegen wel weer mooi.

In de drukte is het opvallend dat de meerderheid van de mensen heel jong is. Dat verwacht je dan weer niet. Tenminste wij niet. Het historische centrum van Santiago is prachtig en toevallig is er een uitstalling van oldtimers vlak voor de kathedraal. Na een lunch in eetcafé Paris nemen we de trein terug naar La Coruña.

De boot ligt, ondanks de inmiddels forse wind, gelukkig nog veilig achter haar anker.

Net als de eerste nacht, hebben we de tweede nacht ook wat last van de golven die veroorzaakt worden door de vissersschepen die al vroeg uitvaren voor de nieuwe vangst van de dag. We vertrekken om acht uur, net na zonsopgang, richting Camariñas. De verwachte windrichting is niet heel erg gunstig, maar met een beetje mazzel is toch alle bezeild. Helaas komt de verwachting niet helemaal uit en moeten we deel van de tocht toch de motor bijzetten. Als we de laatste kaap ronden, kan Yan weer uit en zeilen we voldaan de prachtig baai van Camariñas met de in pastelkleuren geschilderde huisjes binnen. Het anker valt in drie meter water naar de bodem en het grote genieten kan weer beginnen.

Positie:
43 08'  00.36" N
009 10' 25.29" W