Een hele goeiemorgen,
We zijn weer een flink stuk opgeschoten en verwachten vanavond rond zonsondergang aan te komen in Charlotteville Tobago.
Monique heeft helaas behoorlijk last van zeeziekte tijdens deze overtocht. Vanmorgen gaat het beter en hopelijk blijft dat de rest van de dag ook zo.
Gisteren hebben we nog lang last gehad van overkomende squalls. Vooral het feit dat er tussen de squalls geen zuchtje wind staat is vervelend. In de middag is alles weer rustig en maken we goede voortgang. Ook door de Guyanastroom die we hier goed mee hebben.
Helaas ruimt de wind in de avond en neemt ook behoorlijk af. Dit blijft zo tot op dit moment. We hebben nog net tien knoopjes wind en met de stroom mee varen we nog zes tot zeven knopen. Nog niet heel slecht natuurlijk, maar de snelheid door het water is maar een knoopje of vier tot vijf waardoor het ook wat oncomfortabeler wordt op deze ruime koers.
Hopelijk neemt de wind nog een beetje toe. Twee tot drie knoopjes meer is eigenlijk al voldoende. Dan kunnen we ruim voor het donker wordt ons anker later vallen in Pirates Bay.
Tot zover.
Groetjes, Peter, Monique en Femmie
Positie:
10 26.923' N
059 32.975' W
Koers over de grond (cog): 316 graden
Snelheid over de grond (sog): 7,8 knopen
Dagafstand: 209 mijl
Afstand te gaan (dtg): 84 mijl
Geschatte aankomst (eta): 19 januari 2018 tussen 17:00 uur en 20:00 uur
vrijdag 19 januari 2018
donderdag 18 januari 2018
Domburg - Charlotteville Tobago (dag 1)
Goedemorgen allemaal,
De eerste nacht zit er weer op en de voortgang is prima.
We voelen ons allemaal goed.
Gisteren zijn we om half tien lokale tijd vanaf onze ankerplek bij Domburg vertrokken. Met de stroom mee zijn we binnen twee uur op open zee. De Liefde heeft het naar haar zin, want we lopen op de rivier af en toe meer dan 12 knopen.
Op zee is de stroming wat minder, maar ook daar is de snelheid vrijwel constant tegen de negen knopen.
Tot vanmorgen vroeg rond een uur of vijf de eerste squall (bui met vaak veel wind) overkomt. Voor de bui uit neemt de wind even toe tot 20 knopen, maar die valt al snel helemaal weg. Als het log nog maar 1,1 knoopje aangeeft, starten we de motor. De uren erna, tot nu toe, het is nu bijna acht uur in de morgen, volgt de ene na de andere squall. We hebben er vier geteld en om ons heen liggen er nog een paar. Gelukkig liggen die laatste aan de goede kant, zodat we die niet meer over krijgen. Helaas zit er geen enkele wind in de squalls en hebben we nog steeds de motor bij. De ware wind is nu rond de vijf knopen. Een beetje te weinig voor De Liefde.
We gaan en vanuit dat het weer in de komende uren gaat stabiliseren en dat de wind dan ook weer terug gaat komen.
Gisteren hebben we nog een keer flink beet gehad, maar helaas niet voldoende om de vis binnen te kunnen halen. Vandaag doen we een nieuwe poging.
Tot zover, morgen rond dezelfde tijd melden we ons weer.
Groetjes, Peter, Monique en Femmie
Positie:
07 57.671' N
057. 04.675' W
Koers over de grond (cog): 322 graden
Snelheid over de grond (sog): 8,5 knopen
Afgelegde afstand sinds vertrek: 189 mijl
Afstand te gaan (dtg): 293 mijl
Geschatte aankomst (eta): 19 januari 2018 tussen 15:00 uur en 24:00 uur
De eerste nacht zit er weer op en de voortgang is prima.
We voelen ons allemaal goed.
Gisteren zijn we om half tien lokale tijd vanaf onze ankerplek bij Domburg vertrokken. Met de stroom mee zijn we binnen twee uur op open zee. De Liefde heeft het naar haar zin, want we lopen op de rivier af en toe meer dan 12 knopen.
Op zee is de stroming wat minder, maar ook daar is de snelheid vrijwel constant tegen de negen knopen.
Tot vanmorgen vroeg rond een uur of vijf de eerste squall (bui met vaak veel wind) overkomt. Voor de bui uit neemt de wind even toe tot 20 knopen, maar die valt al snel helemaal weg. Als het log nog maar 1,1 knoopje aangeeft, starten we de motor. De uren erna, tot nu toe, het is nu bijna acht uur in de morgen, volgt de ene na de andere squall. We hebben er vier geteld en om ons heen liggen er nog een paar. Gelukkig liggen die laatste aan de goede kant, zodat we die niet meer over krijgen. Helaas zit er geen enkele wind in de squalls en hebben we nog steeds de motor bij. De ware wind is nu rond de vijf knopen. Een beetje te weinig voor De Liefde.
We gaan en vanuit dat het weer in de komende uren gaat stabiliseren en dat de wind dan ook weer terug gaat komen.
Gisteren hebben we nog een keer flink beet gehad, maar helaas niet voldoende om de vis binnen te kunnen halen. Vandaag doen we een nieuwe poging.
Tot zover, morgen rond dezelfde tijd melden we ons weer.
Groetjes, Peter, Monique en Femmie
Positie:
07 57.671' N
057. 04.675' W
Koers over de grond (cog): 322 graden
Snelheid over de grond (sog): 8,5 knopen
Afgelegde afstand sinds vertrek: 189 mijl
Afstand te gaan (dtg): 293 mijl
Geschatte aankomst (eta): 19 januari 2018 tussen 15:00 uur en 24:00 uur
woensdag 17 januari 2018
Suriname
Eerst nog maar eens wat sfeerbeelden van onze overtocht van Banjul naar Suriname. We hebben best wat deining gehad, hoewel dat op foto's vaak niet helemaal leeker overkomt. Ik heb mijn best gedaan de horizon ook horizontaal te laten zijn. Maar zoals jullie zien, is dat niet heul makkelijk
Genieten in Suriname. Nou, dat kost geen moeite met zoveel relaxte mensen om je heen. We zijn hier nu ruim twee weken en hebben de Surinamevibe inmiddels wel te pakken.
Op 1 januari om 18:00 uur, precies op het kentermoment op de Surinamerivier, laten we ons anker vallen bij Harbour Resort Domburg. Er is inmiddels een wachtlijst voor de meerboeien, maar daar hoeven we niet op te wachten. Het anker heeft de bodem nog niet geraakt of we liggen als een huis. We worden direct verwelkomd door de vertrekkers die hier al voor kortere of langere tijd liggen en we voelen ons meteen thuis.
Na een korte opruimronde varen we met de dinghy naar de kant en kunnen meteen aan de Hollandse snacks. Van bitterballen tot frikandel speciaal, het is allemaal te krijgen bij Nettie en Jelle die het Harbour Resort al een aantal jaar bestieren. Het ziet er allemaal prima verzorgd uit met douches, zwembad, wifi en een prachtig uitzicht over de rivier met alle geankerde vertrekkersboten.
De eerste dagen (week) doen we niks. Een beetje zwemmen, ouwehoeren met medevertrekkers, een uitstapje naar Paramaribo dat is het eigenlijk wel.
Kortom genieten met een grote G en even alle stress, die er natuurlijk nog steeds wel is, naar de achtergrond laten verdwijnen.
De tweede week is een stuk ondernemender. We trekken "de jungle"in langs de Surinamerivier en overnachten een paar nachten bij Mandje (de "bijnaam van de resorteigenaar. Vrijwel niemand kent zijn werkelijke naam meer overigens) van het Menimi Vakantieparadijs langs de rivier. Je kunt daar niet met de auto komen. De weg houdt op bij Atjoni en je moet dan verder met de korjaal.
In Afrika heten die dingen piroques en hier aan de overkant dus korjaal. Het resort van Mandje ligt ruim twee uur varen vanaf Atjoni. Op de route ernaartoe passeer je drie stroomversnellingen, waarbij je bij de eerste denkt, hoe gaat die schipper dat doen. Bij de tweede grotere stroomversnelling denk je, hoe gaat die schipper dat doen. En bij de derde, oh dat zal best goed gaan. En dat gaat het eigenlijk ook steeds. Hoewel de korjaal wel af en toe een steentje onder water raakt.
Het vakantiepark van Mandje is prachtig. Het bestaat uit een vijftal vakantiehuisjes met op de begane grond een kamer en op de eerste verdieping ook een kamer. Verder zijn er nog twee iets grotere huizen met wat kleinere kamers en een centrale eetzaal van waaruit ook de excursies vertrekken. Wij krijgen een kamer op de eerste verdieping met vijf bedden. We hebben het dus voor het uitzoeken.
Het is heel rustig op het park. Er zijn slechts acht andere gasten en met zes daarvan maken we een dorpswandeling door een dorpje iets meer stroomopwaarts. Helaas valt de wandeling een beetje tegen. De inwoners van het dorpje zijn flink geïnstrueerd door de parkeigenaren, zodat ons bezoek niet erg authentiek overkomt. De huisjes zijn wel prachtig en ondanks de niet erg spontane inwoners, vinden we het toch de moeite waard om hier te zijn geweest.
De kaaimannentocht per korjaal die avond, laten we maar voor wat die is. We zijn te moe van de reis en kruipen vroeg onder de klamboe. De volgende morgen staan we vroeg op en doen we een boswandeling. De gids weet veel te vertellen over de verschillende planten en bomen. Ook hun "geneeskrachtige" werking wordt daarbij niet overgeslagen.
Na de boswandeling en de lunch vertrekken we per korjaal naar een grotere stroomversnelling om heerlijk te badderen.
Als we terug zijn op het park, werpen we onszelf in een hangmat en luieren de rest van de middag in de schaduw van de bomen. We hebben een heel zwaar leven hier.
De volgende dag vertrekken we weer en op de terugweg naar Atjoni zien we nog een kaaiman het water in glijden vanaf de oever. De auto staat er nog en met een korte tussenstop bij het Brokopondo Stuwmeer zijn we in de namiddag weer terug in Domburg.
Dan wordt het tijd om eens na te denken over een vertrekdatum. Maar niet voordat we nog een dagje naar Frederiksdorp gaan, waar we de oude plantage uit de "rijke" maar vooral donkere periode van Suriname kunnen bezoeken. We zijn onder de indruk en kunnen iedereen aanbevelen om hier eens een kijkje te nemen. De meeste huizen en gebouwen zijn nog in originele en prachtig gerestaureerde staat en je kunt een goede indruk krijgen van het bestaan van de slaven en landeigenaren in die tijd.
Ook Femmie is zichtbaar onder de indruk van alles wat hier te zien is. Toevallig of niet, Femmie leert voor het vak geschiedenis precies op dit moment over deze periode.
En dan valt de beslissing, we gaan woensdag 17 januari vertrekken uit dit prachtige maar ook door wanbeleid op vele gebieden zeer slecht functionerende land. Dat laatste gaat gewoon aan je hart als je bedenkt hoe rijk dit land in potentie is. En toch kijken we terug op een geweldige tijd en wie weet komen we hier nog eens terug. Er is immers nog veel te zien.
We vertrekken rond 10 uur lokale tijd en verwachten vrijdag of zaterdag in Tobago aan te komen. Onderweg proberen we weer af en toe een berichtje te sturen met onze belevenissen.
Genieten in Suriname. Nou, dat kost geen moeite met zoveel relaxte mensen om je heen. We zijn hier nu ruim twee weken en hebben de Surinamevibe inmiddels wel te pakken.
Op 1 januari om 18:00 uur, precies op het kentermoment op de Surinamerivier, laten we ons anker vallen bij Harbour Resort Domburg. Er is inmiddels een wachtlijst voor de meerboeien, maar daar hoeven we niet op te wachten. Het anker heeft de bodem nog niet geraakt of we liggen als een huis. We worden direct verwelkomd door de vertrekkers die hier al voor kortere of langere tijd liggen en we voelen ons meteen thuis.
Na een korte opruimronde varen we met de dinghy naar de kant en kunnen meteen aan de Hollandse snacks. Van bitterballen tot frikandel speciaal, het is allemaal te krijgen bij Nettie en Jelle die het Harbour Resort al een aantal jaar bestieren. Het ziet er allemaal prima verzorgd uit met douches, zwembad, wifi en een prachtig uitzicht over de rivier met alle geankerde vertrekkersboten.
De eerste dagen (week) doen we niks. Een beetje zwemmen, ouwehoeren met medevertrekkers, een uitstapje naar Paramaribo dat is het eigenlijk wel.
 |
| En natuurlijk wordt de verjaardag van Monique ook gevierd. |
 |
| Babysitten bij vertrekkers met een adoptiekatertje. |
 |
| De moskee naast de synagoge en de kerk in Paramaribo. |
 |
| Niet heel veel is er over van de vele koloniale huizen in Paramaribo. Een paar mooie exemplaren zijn er nog over. |
De tweede week is een stuk ondernemender. We trekken "de jungle"in langs de Surinamerivier en overnachten een paar nachten bij Mandje (de "bijnaam van de resorteigenaar. Vrijwel niemand kent zijn werkelijke naam meer overigens) van het Menimi Vakantieparadijs langs de rivier. Je kunt daar niet met de auto komen. De weg houdt op bij Atjoni en je moet dan verder met de korjaal.
In Afrika heten die dingen piroques en hier aan de overkant dus korjaal. Het resort van Mandje ligt ruim twee uur varen vanaf Atjoni. Op de route ernaartoe passeer je drie stroomversnellingen, waarbij je bij de eerste denkt, hoe gaat die schipper dat doen. Bij de tweede grotere stroomversnelling denk je, hoe gaat die schipper dat doen. En bij de derde, oh dat zal best goed gaan. En dat gaat het eigenlijk ook steeds. Hoewel de korjaal wel af en toe een steentje onder water raakt.
Het vakantiepark van Mandje is prachtig. Het bestaat uit een vijftal vakantiehuisjes met op de begane grond een kamer en op de eerste verdieping ook een kamer. Verder zijn er nog twee iets grotere huizen met wat kleinere kamers en een centrale eetzaal van waaruit ook de excursies vertrekken. Wij krijgen een kamer op de eerste verdieping met vijf bedden. We hebben het dus voor het uitzoeken.
 | ||
| Typhoon komt hier elk jaar langs en heeft de titel van zijn eerste album hier ontdekt. |
Het is heel rustig op het park. Er zijn slechts acht andere gasten en met zes daarvan maken we een dorpswandeling door een dorpje iets meer stroomopwaarts. Helaas valt de wandeling een beetje tegen. De inwoners van het dorpje zijn flink geïnstrueerd door de parkeigenaren, zodat ons bezoek niet erg authentiek overkomt. De huisjes zijn wel prachtig en ondanks de niet erg spontane inwoners, vinden we het toch de moeite waard om hier te zijn geweest.
De kaaimannentocht per korjaal die avond, laten we maar voor wat die is. We zijn te moe van de reis en kruipen vroeg onder de klamboe. De volgende morgen staan we vroeg op en doen we een boswandeling. De gids weet veel te vertellen over de verschillende planten en bomen. Ook hun "geneeskrachtige" werking wordt daarbij niet overgeslagen.
 |
| Femmie "Jane" |
Na de boswandeling en de lunch vertrekken we per korjaal naar een grotere stroomversnelling om heerlijk te badderen.
Als we terug zijn op het park, werpen we onszelf in een hangmat en luieren de rest van de middag in de schaduw van de bomen. We hebben een heel zwaar leven hier.
 |
| Babysitten terwijl Femmie wordt "ingevlochten". |
 |
| Een paar sfeerbeelden van het uitzicht bij Mandje. |
De volgende dag vertrekken we weer en op de terugweg naar Atjoni zien we nog een kaaiman het water in glijden vanaf de oever. De auto staat er nog en met een korte tussenstop bij het Brokopondo Stuwmeer zijn we in de namiddag weer terug in Domburg.
Dan wordt het tijd om eens na te denken over een vertrekdatum. Maar niet voordat we nog een dagje naar Frederiksdorp gaan, waar we de oude plantage uit de "rijke" maar vooral donkere periode van Suriname kunnen bezoeken. We zijn onder de indruk en kunnen iedereen aanbevelen om hier eens een kijkje te nemen. De meeste huizen en gebouwen zijn nog in originele en prachtig gerestaureerde staat en je kunt een goede indruk krijgen van het bestaan van de slaven en landeigenaren in die tijd.
Ook Femmie is zichtbaar onder de indruk van alles wat hier te zien is. Toevallig of niet, Femmie leert voor het vak geschiedenis precies op dit moment over deze periode.
En dan valt de beslissing, we gaan woensdag 17 januari vertrekken uit dit prachtige maar ook door wanbeleid op vele gebieden zeer slecht functionerende land. Dat laatste gaat gewoon aan je hart als je bedenkt hoe rijk dit land in potentie is. En toch kijken we terug op een geweldige tijd en wie weet komen we hier nog eens terug. Er is immers nog veel te zien.
We vertrekken rond 10 uur lokale tijd en verwachten vrijdag of zaterdag in Tobago aan te komen. Onderweg proberen we weer af en toe een berichtje te sturen met onze belevenissen.
Abonneren op:
Posts (Atom)