We staan op het punt om te vertrekken naar Marokko. Morgen tussen zeven en acht uur gaan we ankerop en zeilen dan een nieuw continent tegemoet. We hebben er zin in en zijn er eigenlijk ook wel aan toe, hoewel de Algarve, waar we nu zo’n drie weken zijn, wel heel erg mooi is. Op dit moment liggen we nog op de Guadiana, de grensrivier tussen Portugal en Spanje. We liggen aan de Spaanse kant bij Ayamonte omdat we hier heel snel een nieuwe Maceratorpomp (versnijderpomp om de vuilwatertank leeg te pompen op zee) konden krijgen bij de Nederlandse watersportwinkel Nautic Ayamar. De vorige is helaas overleden na een trouwe dienst van 13 jaar, waarvan de laatste vijf jaar heel intensief.
![]() |
Foto Femmie |
![]() |
Foto Femmie |
Het afscheid van de prachtige baai in Alvor is ons zwaar
gevallen. Wat is het daar mooi. Maar goed, we doen een rondje Atlantic en dus gaan
we weer verder. Met een korte tussenstop in Portimao zijn we doorgevaren naar de
baai bij de provinciehoofdstad Faro. Het anker laten we vallen achter het
eiland Ilha Da Culatra. We liggen hier niet alleen. Vrijwel de hele
vertrekkerslichting 2017 is hier inmiddels ook aangekomen of komt vandaag of
morgen hier ook aan. De baai hier is een vergrote versie van de baai bij Alvor
en heet Ria Formosa. Het uitzicht op het eiland en het omliggende waddenachtige
gebied is onwaarschijnlijk mooi.
![]() |
Foto Femmie |
![]() |
Foto Femmie |
![]() |
Foto Femmie |
![]() |
Foto Femmie |
We maken een korte dagtrip naar Faro, waar we helaas,
ondanks de belofte in de pilot, geen ooievaars ontdekken. Wel genieten we van
de mooie stad.
![]() |
Foto Femmie |
Vanaf de boot zijn we met hoogwater over het wad naar het
plaatsje Olhao overgestoken en zo met de taxi naar Faro gereden. Op de terugweg
nemen we de trein. Een mooie rit langs de zoutpannen. Grote bergen van het
witte goud liggen al bijna klaar voor consumptie.
Zodra we zijn aangekomen op het station van Olhao lopen we
nog even langs de Chinese winkel. Dit fenomeen moet zijn intrede in Nederland
nog maken, maar is hier al helemaal ingeburgerd. Kort gezegd is een Chinese winkel een Blokker,
Zeeman, Action en Xenos ineen en dan qua formaat meestal minstens tien keer zo
groot. En het prijsniveau is “beneden alle peil”. Wij hebben er al heel wat
gekocht. Van jurkje tot handig gereedschap.
Na de Chinees lopen we naar de dinghy in het haventje van
Olhao. Het is nu net laagwater en de steiger waar de dinghy ligt is al
afgesloten. Femmie is gelukkig brutaal genoeg om langs het hek te klimmen en
met de dinghy naar de kant te roeien. Eenmaal aan boord van de dinghy blijkt er
aardig wat wind te staan, en omdat we nu vanwege het lage water om het wad heen
moeten varen een behoorlijk stuk om. Nadat de eerste golf over ons heen is geslagen,
besluiten we toch maar een weg te zoeken over het wad. Dat gaat eigenlijk boven
verwachting goed. Okay, na ongeveer de helft van de af te leggen afstand moten
we uitstappen en door het enkeldiepe water onze weg vervolgen, maar dat maakt
de pret er niet minder op. Weer een stuk verder is het water op en
slepen/dragen we de dinghy het laatste stuk over het wad. Uitgeput en met buikpijn van het lachen komen we terug
bij De Liefde. Met een heerlijke dag als herinnering vallen we voor de laatste
keer hier op het wad in slaap.
Dinsdagmorgen vertrekken we vroeg naar Ayamonte om de Maceratorpomp
op te halen. Met een beetje motorzeilen zijn we in vijf uurtjes in Ayamonte en
Peter vaart direct in planee naar de watersportwinkel om de pomp op te halen.
Na een kwartiertje is hij weer terug en nog een half uurtje later is de pomp werkend
ingebouwd.
De rivier waar we hier liggen is heerlijk rustig met tal van
watervogels om ons heen. Kortom ons afscheid uit Europa is mooi en we kijken
uit naar Afrika, het volgende continent.
![]() |
We zijn er klaar voor. |
Femmie geniet met volle teugen van onze reis. Naast school timmert ze vooral weer creatief aan de weg. Is het niet met haken of lipjes van colablikjes dan wel met fotograferen.
![]() |
Skypen met Nederland |