zondag 30 juli 2017

Beste Sint


Beste Sint,

Nu we toch bij u in het land zijn, willen wij graag iemand voordragen voor een mooi cadeau. Onze Yan, u kent hem wel "ijzeren Yan" die ons de afgelopen tijd goed heeft geholpen als de wind het weer eens liet afweten. Hij verdient een pluim of misschien beter een veer, voor ergens waar de zon niet schijnt. Nooit heeft hij ons in de steek gelaten en zonder morren heeft hij ons door windstille gebieden gelootst.

Dus als het even mogelijk is, neem dan rond uw verjaardag iets mee voor Yan. Wij zorgen er dan voor dat het cadeau op tijd bij Yan terechtkomt.

Alvast heel erg bedankt.

Lieve groetjes,

De bemanning van "De Liefde"

donderdag 27 juli 2017

Video dolfijnen Golf van Biscaye

Heerlijke beelden van een van de bezoekjes van dolfijnen in de Golf van Biscaye.


Foto's overtocht Dartmouth - La Coruña

Gelukkig hebben we de beelden nog:















 


Dartmouth - La Coruña (dag 3)



Inmiddels liggen we rustig in de marina van La Coruña. Dinsdag om half negen 's avonds lopen we hier de haven binnen. Enkele uren na ons laatste bericht viel de wind helemaal weg. Het laatste deel van de oversteek hebben we dan ook veel motorzeilend afgelegd. Met af en toe slechts 3 knoopjes voor de wind komen onze 27 ton niet zo goed in beweging.

De laatste 24 uur zijn overigens allerminst saai. Naast dat we al heel snel land in zicht krijgen, hebben we meerdere gezellige en enthousiaste ontmoetingen met dolfijnen. Soms slechts een paar met een klein kalfje erbij maar ook vaak hele grote groepen die tijdenlang met de boeggolf spelen.

We gooien ook regelmatig ons vislijntje uit. Eerst proberen we het met een inktvisje, dit blijkt hier nog niet te werken. Dus het aloude paravaantje met makreelpaternoster maar weer uit de kist gehaald. En prompt na enkele uren krijgen we beet. De hengel buigt flink krom, het moet dus een grote vis zijn. Na enkele minuten stoeien krijgen we de vis in bedwang. Het blijkt een hele grote geep van 95 cm te zijn. Omdat we er niet zeker van zijn of gepen eetbaar zijn gooien we hem/haar maar weer netjes terug in zee. Als we later de “gepenwiki” bekijken, zien we dat we een heel groot exemplaar te pakken hadden. De maximale lengte van gepen is namelijk 95 centimeter. Maar ook lezen we dat ze goed eetbaar zijn, ondanks de groene graten. Jammer, maar we zijn natuurlijk wel trots op onze vangst.

Op twee uurtjes van La Coruña belt een collegazeiler ons op. Zij hebben ons op Marinetraffic gezien en verwelkomen ons nu alvast.

De aanloop van La Coruña is best druk met vissersschepen en vlak voor de marina gaat er nog een grote tanker voor ons langs. We bergen ons grootzeil op, dat de laatste mijlen voornamelijk als anti slingerzeil diende, en varen de marina van La Coruña binnen. Er is plaats zat en we liggen hier naast een collega Island Packet 485.

We zijn heel blij dat we er zijn en kijken terug op een prachtige overtocht.

Positie: 
43 22' 03.55" N
008 23' 02.72" W

maandag 24 juli 2017

Dartmouth - La Coruña (dag 2)

Weer een fantastische dag voorbij. Met nog iets meer dan 150 mijl te varen liggen we op schema om morgen in de loop van de avond, voor het donker, La Coruña aan te lopen.

De wind draaide gisteravond inderdaad naar het noordwesten en sindsdien hebben we flink mijlen kunnen maken. Afgelopen uur is de wind wat minder geworden, maar het bootje loopt nog steeds rond de 7,5 knoop.

Met ons gaat het ook prima. Monique draait haar wacht sinds gisteravond ook weer mee en voelt zich weer als vanouds. Dolfijnen hebben we ook weer gezien. Helaas lukt het nog niet om ze op de gevoelige plaat vast te leggen. Misschien lukt het morgen nog een keer.

De dieptemeter kan het allemaal niet meer bijbenen. Sinds we de "richel" uit de kust van Frankrijk over zijn, is de diepte hier ongeveer net zoveel als de Matterhorn hoog is. Soms zelfs iets meer. Kortom, we zien de bodem niet.

Tot zover weer een berichtje van ons drietjes. Het volgende bericht wellicht morgen uit de haven van La Coruña.

Positie:
45 50' 28.27" N
006 59' 19.20" W

zondag 23 juli 2017

Dartmouth - La Coruña (dag 1)

De eerste twintig uur van deze oversteek zitten er op. Toen we de river Dart af voeren, was alle wind verdwenen. Het eerste gedeelte deden we dan ook op de motor.
Later nam de wind toe tot ruim twintig knopen bij een aandewindse koers. Kortom flink hakken dus.
Monique moest, tot verdriet van haarzelf, haar wacht overslaan omdat ze last kreeg van enige zeeziekte. Niet heel ernstig maar vervelend genoeg.
Vandaag, zondag, heeft ze het ook rustig aan gedaan. Op dit moment (17:00 uur) gaat alles weer naar wens.
Femmie en Peter voelen zich prima. Net als de boot. Helaas is later vandaag de wind weggevallen en dus moet de motor bijstaan.
We ronden nu het eiland Ile d'ouessant. De windverwachting voor Biscaye is goed. Ruime wind over bakboord.
Tot zover een bericht vanaf De Liefde.
Morgen proberen we weer wat te melden.

Oh ja, bijna vergeten, de eerste dolfijnen zijn al gespot.

Positie:
48° 35' 39.17" N
005° 07' 42.40" W







zaterdag 22 juli 2017

De eerste week (deel 2)

De eerste week (deel 2)

Op weg dus naar Oostende. De wind is zuidwest en dus tegen. Maar dat deert ons niet. We hebben de volle ebstroom mee en we maken lange klappen. De zee is comfortabel en na vijf uurtjes laveren eggen we aan achter de sluis in de Mercatorhaven. Volgens de Vaarwijzer een betere plek dan de buitenhaven. "je ligt er in het gezellige stadje". Je ligt er inderdaad in het stadje, maar heel gezellig vinden we het niet. We horen de stad vooral, trein, tram, bus, ambulance. Genoeg geklaagd, de havenmeester is reuze aardig en de sanitaire voorzieningen heel netjes. 

Na een goede nachtrust, vertrekken we om half een naar de buitenhaven. We willen de volgende dag al rond een uur of vijf in de morgen weg en dan draait de sluis vanuit de binnenhaven nog niet. De avond ervoor hebben we al gevraagd of er een plekje voor ons is. Natuurlijk zegt de havenmeester en als we aankomen varen, krijgen we een prachtige plek langs de steiger. Even later komt er een ander Nederlands zeiljacht naast ons liggen. Ook zij willen om vijf uur vertrekken. Dat komt dus goed uit.

Femmie wil nog graag even naar het strand om te zwemmen. We zijn nog niet op het strand en Femmie in zee of er wordt al luid getoeterd door de strandwachten. Wij kijken naar links en zien een van de strandwachten heftige gebaren maken in de richting van Femmie. Wat blijkt, ze is vòòr de boeienlijn in zee gegaan en da mag nie. Femmie komt snel uit het water en na wat vermanende woorden gaat ze op de juiste plek het water weer in. 

Op de terugweg naar de haven halen we vlaamse frietekkes en als "dessert" een heerlijk ijsje. We gaan op tijd naar bed want we moeten weer vroeg uit de veren. Om kwart voor vijf gaat de wekker. Opgewekt staan we op en maken de boot zeilklaar. Het miezert nog een beetje, maar volgens de weerradar is dat van zeer korte duur. 

Onze buren zijn ook netjes op tijd wakker en klaar om te vertrekken. Ze gooien de trossen los en de schipper draait bakboord uit richting de havenuitgang. Dan stopt de motor er mee. De schipper roept; 'nou dat begint al goed, we hebben een lijn in de schroef'. Langzaam drijven ze naar de overkant waar ze rustig langszij een ander boot kunnen aanmeren. De lijn zit muurvast en is met geen mogelijkheid los te krijgen. Een van de bemanningsleden maakt zich al gereed om in het water te gaan als wij de haven uit varen. De zeilen kunnen meteen gezet worden en met een klein beetje tegenstroom zetten we koers richting Dover. 

De wind is noord tot noordoost en nadat we de shippinglane bij Dover zijn gepasseerd verleggen we de koers in de richting van de kaap bij Dungeness. Ook wagen we de eerste poging om makreel te vangen. Al snel hebben we beet. Heel groot is hij of zij niet maar we leggen hem/haar na een perfect kill toch in de koelkast. Helaas is dit het enige wat we vangen tijdens onze toch naar Dartmouth.

Tegen de avond gaat ons eerste wachtsysteem in van deze reis. We besluiten een variant van drie en vier uur wacht. Dit bevalt ons eigenlijk prima bij een enkele nacht doorvaren. In de nacht neemt de wind toe tot een dikke twintig knopen. Maar bij een voordewindse koers in combinatie met een waterverplaatsing van 27,5 ton is dat eigenlijk helemaal niet verkeerd. Ook overdag blijft de wind doorzetten en zo naderen we rap onze bestemming. De gemiddelde snelheid ligt onwaarschijnlijk hoog. Ons kaartsysteem (Isailor) berekent de aankomsttijd op zes uur in de middag. Helaas gooit een kleine onweersbui wat roet in het eten. We kunnen de bui, op een paar druppels na, omzeilen en zeilen zo om half zeven de river Dart op. Uit de vaarwijzer lezen we dat  de anker- en mooringplekken bij Dittisham het rustigste zijn. Als we na drie mijl stroomopwaarts achter de mooring liggen, liggen we in een oase van rust. Wat is het hier mooi. 
Na vier nachtjes, waarvan eentje zonder nachtrust maar met 40 knopen wind, laten we vanavond  (zaterdag 22 juli om 22:00 uur lokale tijd) de mooring voor wat ie is en vertrekken we voor onze overtocht naar La Coruña. De weersverwachtingen zien er positief uit, hoewel het deze middag de wind nog flink van zich liet horen. De eerste mijlen zijn dan ook waarschijnlijk wat minder comfortabel, maar daarna lijken de weergoden ons en prettige overtocht te gunnen.
Onderweg gaan we proberen af en toe wat van ons te laten horen via dit blog. Het wordt de eerste keer via de Iridium Go!, dus even afwachten of alles in de praktijk goed werkt. De test verliep probleemloos. 

We hopen dinsdagavond of anders woensdagmorgen in La Coruña aan te komen, maar het blijft zeilen en we gaan het rustig aan doen.
Een klein nadeel is dat we geen foto's kunnen uploaden. De internetverbinding is hier echt te traag voor. Dit komt hopelijk weer goed in La Coruña.

donderdag 20 juli 2017

De eerste week (deel 1)

Veilig achter een meerboei wachten we de komende depressie af. De river Dart geeft ons de rust waar we naar op zoek waren sinds ons vertrek uit Monnickendam. Zondag de negende was het dan zover; ons uitzwaaimoment. Hoe lang hebben we hier niet naar uitgekeken? Eigenlijk op de kop af vijf jaar. Maar nu is toch echt de dag gekomen dat we vertrekken naar....... Amsterdam. Ja echt, Mokum wordt onze eerste stop. Niet omdat we niet verder durven, maar omdat we nog enkele dingen moeten regelen, zoals onze auto verkopen aan de eerste de beste straatsteen die we tegenkomen. Ook moet Femmie nog een tweetal toetsen op school doen voordat ze echt kan zeggen; mijn eerste jaar op de middelbare school zit erop.

Voor de auto vinden op maandag snel een koper, woensdag heeft Femmie de laatste schooldag en die avond zijn we natuurlijk ook bij de diplomauitreiking van Sjoerd. Op de valreep krijgen we het aanbod om de VW bus van een goede zeilvriend te lenen, zodat we comfortabel naar Purmerend kunnen (heel erg bedankt nog Ed!) Een fantastisch moment om je zoon zijn vwo diploma in ontvangst te zien nemen. 


Na een beetje onrustige nacht, onbewust lig je toch na te denken of je aan alles hebt gedacht, vertrekken we om zeven uur in de ochtend richting IJmuiden. We hebben besloten om er vandaag maar eens een aardige slinger aan te geven. Zonder wind op de motor met een flinke deining naar Vlissingen. Gek genoeg hebben we daar nooit aangelegd. Wel eens doorheengevaren aan het einde van de staandemastroute, maar overnacht niet. We leggen aan in de Michiel de Ruijterhaven. We ontdekken direct dat de kermis in de stad is. Morgen begint het, zegt de havenmeester en het duurt tien dagen tot half een in de nacht. Daar worden we dus niet zo blij van. Na een rustige nacht, verkennen we de volgende dag het mooie Vlissingen en kijken die dag natuurlijk meermaals over de Westerschelde. Maar dan begint de kermis, in den beginne is het nog kalm, maar al snel gaan alle geluidsremmen los. Gelukkig houden de kermisexploitanten zich netjes aan de voorgeschreven eindtijd en om half een is het ineens oorverdovend stil. 


Maar dan........rond drie uur horen we voetstappen op de boot. We liggen niet gestapeld, dus er hoeft niemand over de boot. Monique springt direct uit bed en rent naar de kajuit. Er staat iemand op het voordek en Monique schuift het luik open en na enkele krachtermen die we hier maar niet opschrijven, rent de indringer via het achterdek, deels het water tussen wal en schip en de steiger, richting het havenkantoor. Daar duiken de twee personen, een persoon stond blijkbaar op de uitkijk, achter de stenen zeewering. Wij bellen meteen de politie en na enkele minuten zien we ze op de kade met een zaklamp zoeken. Ze komen niet bij ons langs, maar wel horen we dat ze iedereen op het plein wegsturen. Wij duiken, rillend van de kou, ons bed weer in en proberen nog wat te slapen. Dat lukt maar heel moeilijk. Immers, waar zijn we nu eigenlijk? Niet in een of ander eng land waar we heel vaak voor gewaarschuwd zijn in de afgelopen tijd, maar gewoon in het veilige Nederland. En toch gebeurt er iets, wat je absoluut niet wilt. Indringers op je boot. 

Hoewel we al hadden besloten om die morgen te vertrekken richting Oostende, doet het afscheid van Vlissingen ons geen enkele pijn. Of we hier ooit terugkomen? 

zondag 2 juli 2017

We gaan op reis en nemen mee

Een van de laatste "grotere" klussen is de schoonmaak van onze "garage". Dus eerst alles er uit. Pfff wat sla je allemaal op in zo'n ruimte.


Peter heeft zich in de meest oncomfortabele posities moeten manoeuvreren om het vuil van de afgelopen tijd, zo'n twee jaar, te verwijderen.


Maar het wordt er wel heel schoon en netjes van. Morgen alles weer inruimen en dan kan dit ook weer van het lijstje.

zaterdag 1 juli 2017

We gaan niet......

We gaan niet meer werken!

Gisteren was onze laatste werkdag/opdracht voor Rederij De Nederlanden in Amsterdam. Een leuk vaartje met z'n tweeën op de Jacob van Lennep.


Niet schrikken als je op de foto klikt.......


Vanaf nu zijn we veertien maanden vrij. Een gek idee eigenlijk. Maar we zijn ook wel toe aan een "paar dagen" vrij. Afgelopen maanden hebben we nog veel uren gewerkt, met juni als hoogtepunt. Goed voor de boordkas, maar ook wel vermoeiend.

Tussen de bedrijven door hebben we nog een flink aantal klussen en klusjes gedaan en ondergaan. Dat laatste betreft onze laatste inentingen. Die vielen gelukkig, zoals vrijwel altijd, weer mee. We zijn nu beschermd tegen alles wat geen piraat 😉 heet.

Ook alle medicijnen zijn inmiddels aan boord.

Wat komen die lege nootjesbakken toch goed van pas. Bedankt rederijen!

De komende negen dagen worden besteedt aan echt de laatste klussen en inkopen. Daarbij gaan we, bewapend met nog meer lege nootjesbakken, ook nog even langs de molen om alle ingrediënten voor onze eigen broodbakkerij op te halen. De laatste jaren hebben we al veel broden gebakken en de juiste combinatie van ingrediënten is proefondervindelijk al uitgedacht. We genieten altijd van ons zelfgebakken brood.

Femmie is, as we speak, druk doende het laatste maak- en leerwerk voor school af te ronden. Komende week wordt nog een drukke week met verschillende toetsen en dan is ook zij klaar voor ons vertrek.

Sjoerd werkt de komende maand nog door om zijn reiskas aan te vullen. In augustus vliegt hij dan naar ons toe in Spanje/Portugal en vaart dan mee tot en met Marokko. Vanaf daar vliegt hij naar Midden Amerika voor een backpackreis en sluit zich vanaf Suriname weer aan bij ons.

Oh ja, nog even ter herinnering. Volgende week zondag 9 juli is ons uitzwaaimoment van 13:00 tot 15:00 uur. Als je nog niet hebt aangegeven dat je komt, dan zouden wij dat i.v.m. de te halen hapjes nog graag even horen. Alvast tot dan.