We liggen nu bijna een week in Cascais en vallen met onze neus
in de boter, want er is deze hele week een muziekfestival op de boulvard. Vandaag (dinsdag de
29e augustus) heerst er weer rust en het podium wordt afgebroken. Het regent
een beetje. Voor het eerst sinds La Coruna. Oh nee, voor het eerst hier langs
de kust. Gisteren zijn we namelijk op de fiets naar het circuit van Estoril
gefietst. Een kort maar pittig stukje bergop fietsen met als beloning een
flinke regenbui halverwege.
Tot vandaag alleen maar heerlijk weer. Alleen dat is al
genoeg om met volle teugen te genieten. Femmie en Sjoerd zwemmen en snorkelen
al bijna elke dag. Wij vinden het water met 17,5 graden nog "iets" te
fris. De baai hier is een drukke ankerplaats met veel watervertier vanaf het strand.
Zondagavond is er vuurwerk en moeten we voor korte tijd de ankerplaats
verlaten. Iets verderop liggen we echter op de eerste rang voor het vuurwerk.
Na het vuurwerk, gaan we om half twee (in de nacht) meteen terug naar de baai.
Hier liggen we namelijk behoorlijk in de swell. Iets teveel voor een goede
nachtrust.
Nog een kleine sfeerimpressie vanuit Nazaré
Vanuit Nazaré, je weet wel, die haven met bijbehorende
vislucht, zijn we in een dagtocht hier naar Cascais gezeild. In het begin moest
de motor nog bij, maar later hebben we voldoende wind en na Cabo Raso neemt de
wind zelfs even toe tot ruim 35 knopen. Voor het eerst langs de kust reven we
de zeilen. Het rif kan er al snel uit als we
een paar mijl van de kaap verwijderd zijn. De motor moet zelfs bij als
de wind vlakbij Cascais tot onder de vier knopen daalt.
Als we uit Nazaré vertrekken hangen we ook meteen het
vislijntje met inktvisje overboord. Hoewel we denken dat het water nog iets te
koud is proberen we het toch met het inktvisje. Halverwege, als we al niet meer
zoveel aandacht voor de vislijn hebben, begint de reel/vismolen te ratelen en
de lijn lijn loopt razendsnel uit. WE HEBBEN BEET! Groot is de teleurstelling
als we naar achteren kijken en zien dat we een zeemeeuw aan de haak hebben. Wat
moet we nu? Langzaam halen we de lijn binnen, de meeuw verzet zich hevig en
weigert los te laten, of kan niet loslaten omdat de haak wellicht ergens in
zijn snavel vastzit. Wat een domme meeuw, zeggen we nog. Op dat moment laat de
meeuw los en als de lijn binnen is, zien we dat het inktvisje nog geheel in takt
is. We noemen de meeuw "Karel met het glazen oog" naar zijn evenknie
"Karel met de houten poot" uit Pluk van de Petteflet van Annie M.G.
Schmidt. Ook deze dag geen zelf gevangen vis dus.
We liggen hier in de baai zo rustig dat we besluiten om voor
ons bezoek aan Lissabon geen haven op zoeken, maar gewoon hier te blijven
liggen en met de trein naar Lissabon te gaan. Het treinreisje is een half
uurtje en we stappen op het station vlakbij de rivier de Taag uit. Het uitzicht
over de rivier is mooi, maar eerlijk is eerlijk, Porto wint het in dit opzicht.
Dit geldt overigens ook voor de rest van de stad, vinden wij. De oude trams
zijn wel erg leuk en de twee kerken die we bezoeken zijn indrukwekkend. Ze
worden ook wel de duurste kerken ter wereld genoemd. Wat een werk zit hier in.
Gedurende de dag stijgt de temperatuur weer naar tropische
waarden, hoewel de verwachting was dat het vandaag iets minder warm zou zijn.
Als we moe zijn van het lopen door de steile straten en bijna geen droge draad
meer aan ons lijf hebben, besluiten we de trein terug te nemen naar Cascais.
Terug op de boot ploffen we neer in de kuip en genieten van het avondzonnetje
en iets minder van de harde muziek vanaf de boulevard.
Als we de volgende morgen uit de veren zijn, drijft er een voor
90% gezonken bijbootje van het type optimist vlak naast de boot. Omdat we
willen voorkomen dat het bootje richting de Atlantische Oceaan verdwijnt,
roepen we de maritieme politie op om te vragen wat we kunnen doen. Zij vragen
ons of we het bootje naar de visserspier willen brengen. Nou vooruit, dat
willen we wel doen. We roeien met onze dinghy en het bijna gezonken bootje
richting de pier. Dat valt nog flink tegen. Het bootje laat zich niet zomaar
verplaatsen. Na bijna een half uur zwoegen komen we bij de pier aan en wordt
het bootje in de kraan op de pier gehesen, vlak voordat het definitief naar de
bodem verdwijnt. Deze dag hebben we onze ochtendgymnastiek weer gehad.
Het plan is om morgen verder naar het zuiden te gaan.
Tenminste als de verwachte wind er is. Anders stellen we het nog een dagje uit.
De volgende en laatste plaats voor we de Algarve bereiken is Sines. Een
voordewinds tochtje van iets meer dan vijftig mijl langs de kust.
Het paadje vanaf de dinghysteiger.
Positie:
38 41' 54.74" N
009 24' 45.26" W