vrijdag 18 december 2015

Vakantiebijlage Zeilen

Bij het nieuwe januarinummer van het magazine Zeilen zit een mooie vakantiebijlage. Echt een aanrader. En niet alleen omdat er een kort stukje van onze reis naar Stockholm in staat.




maandag 19 oktober 2015

Ameland

Zondagmorgen 9 augustus vertrekken we vanuit Cuxhaven naar Ameland. We hebben eerst even gebeld of we wel een plaatsje kunnen krijgen in de haven van Ameland. Dit blijkt geen probleem. Gelukkig, want droogvallen vinden we toch minder met ons bootje.

Het weer is rustig en we zetten enthousiast de zeilen. Omdat we voor de wind varen en stroom mee hebben, blijft er niet veel druk in de zeilen over. We houden het een uurtje of anderhalf uit met drie knopen over de grond, maar dan gaat toch echt de motor bij. De stroom gaat steeds meer meelopen op de Elbe en de voortgang is nu goed met zo'n acht knopen. Vanaf de Elbe steken we recht over tot we boven Wangerooge zijn. De ankerplaats boven Wangerooge is rustig en we houden alle geankerde zeeschepen aan bakboord.

Als we Norderney naderen, zien we (met het blote oog en op de AIS) dat veel schepen er voor kiezen om Norderney aan te lopen. Wij varen rustig door met de motor bij. Het blijft ook tot de aanloop tussen Ameland en Terschelling heel rustig. We komen slechts één zeilboot op tegenliggende koers tegen. We hebben de wacht zo ingedeeld dat we bij de aanloop allebei weer aan dek zijn. Daar wordt het ook een stuk drukker. We zien veel vissers boven het Bornrif. Ze blijven allemaal netjes uit de buurt, alleen de felle verlichting is af en toe hinderlijk. Het is bij de aanloop net licht genoeg om de eerste ton waar te nemen. Als we bij de eerste ton zijn, zien we ook nog twee vissers zonder AIS. Merkwaardig dat dit nog steeds voor komt.


De geul is inmiddels goed te zien en we varen met de stroom mee om de westpunt van Ameland. We zien onder Ameland al een enkele platbodems ankerop gaan en richting Terschelling varen. Qua tijdsplanning kan het eigenlijk niet beter. We komen precies met hoogwater om zeven uur aan in de haven van Ameland. We vinden een mooi plekje langszij een flink stalen motorschip. Aanleggen doen we zo rustig mogelijk en daarna duiken we nog even voor een paar uurtjes het bed in.

Als we "frisch und knackig" zijn melden we ons bij de havenmeester. Ondanks het telefoontje hadden ze gedacht dat we zondagmorgen aan zouden komen. Eh, het is ongeveer 130 mijl vanaf Cuxhaven. Dat gaat niet in een paar uur. Maar goed, we zijn welkom en kunnen voorlopig naast de motorkruiser blijven liggen.

Terug op de boot horen we vanaf de andere kant van de haven iemand Femmie roepen. We zien niet zo snel wie het is. Het blijkt Linde te zijn, de dochter van Arjan van Engen die we uit Monnickendam kennen. Ze is op Ameland met haar moeder (Mariska), haar halfbroertje en de vriend (Tjaart) van haar moeder. Femmie vindt het natuurlijk erg leuk om een bekende te zien en heeft het meteen goed naar haar zin.

De rest van de dag rusten we lekker uit en zijn 's avonds aan boord op de Taling 33 van Mariska en Tjaart.

De volgende dag huren we twee tandems en vertrekken voor een rondrit van het eiland. Al snel blijkt de tandem van Monique en Femmie flink te kraken in de meest gebruikte versnelling.  Als we bij de vuurtoren zijn, bellen we de verhuurder op en die komt snel een vervangende tandem brengen.


We vervolgen onze weg door de duinen. Het blijft een avontuur op zo'n tandem. Ook de nieuwe tandem is niet helemaal wat je ervan zou verwachten. Vooral aan de versnelling moeten we erg wennen. De versnelling is namelijk traploos en dan vergis je je vaak welke kant je op moet draaien voor de juiste overbrenging.

Op driekwart van de rondrit komen we erachter dat de vervangende tandem eigenlijk geen tandem voor de openbare weg is:


Maar we doen het ook het restant van de weg er maar mee. Als we terug in de haven zijn, is er een shantykoor op het havenhoofd. De melodie is leuk, maar de Engelse uitspraak daarentegen......, hierdoor is het geheel niet echt om aan te horen. Het duurt gelukkig allemaal niet te lang.

's Avonds eten we in het restaurant aan de haven. Dat valt helaas een beetje tegen. Het stoofpotje van Sjoerd blijkt een hoopje aardappelen met drie kleine stukjes vlees. De bodem van het potje is net bedekt. De serveerster verzekerd ons dat dit is zoals ze het altijd serveren. We maken er verder maar geen probleem van, maar weten waar volgende keer niet gaan eten.

Na het eten genieten we in de kuip nog lekker even na van onze amelandbelevenissen onder het genot van een lekker flesje wijn.

Morgen varen we naar het zoete water.
 

woensdag 14 oktober 2015

Weeshuis gezocht

Uit Wikipedia:

" Een weeshuis is een gesticht of instelling voor de verzorging van ouderloze kinderen en kinderen voor wie de ouders niet zelf kunnen zorgen."

Ook hier in de jachthaven liggen een aantal wezen. Vaak qua boot niet eens de minste schepen. Zelfs schepen van gerenommeerde merken liggen vaak totaal verlaten en verwaarloost te verpieteren.

Neem nou deze Contest.

Ligt al vele jaren hier in de haven. Sinds drie jaar is er geen enkel contact meer geweest met de eigenaar en ook is de eigenaar inmiddels onvindbaar. Naar ik heb begrepen is er nu door de haveneigenaar een poging gestart om het jacht in bezit te krijgen. Zodat op die wijze wellicht (een deel van) de achterstallige liggelden terug verkregen kunnen worden.

Ook deze ligt er al jaren.



Zonde van dit in potentie hele mooie schip. In het voorjaar heeft de koekkoek een tijdje open gestaan. Dus ook het interieur zal niet meer geheel in takt zijn, lijkt mij.

De volgende.


Inmiddels heeft de begroeiing al flink bezit genomen van deze mooi open boot. Ook vorig jaar is ze niet van haar plek geweest.


Deze Randmeer(?)eigenaar heeft ook al diverse telefoontjes van de havenmeester gehad. Er wordt gewoon niet gereageerd. Binnenkort zal er wel weer een pompje in gezet moeten worden.



Naast de Randmeer liggen deze twee, inmiddels groene, boten. Met een beetje aandacht voor het onderhoud een hele leuke Etap en Friendship.

Is hier nou geen passende oplossing voor te vinden?

Ik denk aan een soort "Groene Botenplan" waarbij mensen die geen boot hebben, maar wel een vaarwens en ook tijd hebben, de betreffende eigenaar kunnen benaderen en in ruil voor schoonmaak en eventuele andere onderhoudsklussen af en toe kunnen varen met die boot. Havenmeesters zouden in deze ook een rol kunnen spelen door de eigenaar van een "Groene boot" op de aanwezigheid van deze mogelijkheid (website, Facebookpagina etc.) te wijzen. 

woensdag 30 september 2015

Bijzondere ontmoeting

Gisteren zien we een mooie Hallberg Rassy bij ons in de haven afmeren. Opvallend is de vlag die wordt gevoerd, het is de Japanse vlag.

Uiteraard gaan we even kijken en al snel raak ik aan de praat met de schipper (Yoshi) en "zijn vrouw" (Naomi). Ze komen inderdaad uit Japan hoewel de boot staat geregistreerd in Delaware Amerika. Deze zomer is de schipper via de Noorse en Zweedse kust naar het zuiden gevaren en nu in Nederland aangekomen. Mooie verhalen en we hebben blijkbaar vorig jaar nog samen in St. Malo gelegen. Toen hebben we elkaar niet opgemerkt. Naomi vraagt of we Japanse thee komen drinken bij hun aan boord. Helaas hebben we een andere afspraak en vragen dus of ze vanavond bij ons langs komen.

Om half negen stappen ze bij ons aan boord. We horen al snel dat ze niet man en vrouw zijn. Yoshi is de schipper en Naomi, die sinds drie dagen aan boord is, is een freelance journaliste en maakt reisverhalen. Onder andere voor een Japans zeilmagazine.

Vrijwel direct haalt Naomi een tas tevoorschijn met ingrediënten voor een Japanse theeceremonie.


Voor Femmie heeft Naomi zelfs een Kimono meegenomen. Echt heel leuk natuurlijk.

Na een zorgvuldige voorbereiding en instructies aan Femmie genieten we van het tafereel. De groene thee is heerlijk.






We spreken af dat ik ze samen met Femmie morgen zal meenemen voor een tour langs Monnickendam, Volendam en Edam. Om tien uur vanmorgen stappen we op de fiets. We fietsen via de charterhaven (foto maken), Hakvoort (foto maken) en Katwoude. Naomi en Yoshi genieten zichtbaar. Zoals gebruikelijk bij echte Japanners worden er heel vele foto's gemaakt. Na Volendam fietsen we langs de dijk naar Edam. We stoppen natuurlijk bij de mooiste plekjes zoals de zeesluis, de kettingbrug, de molen, Voorhaven, Kaasmarkt, Proveniershof etc. Na een heerlijke lunch op het Damplein fiesten we weer terug naar Monnickendam. Naomi en Yoshi zijn enorm enthousiast en hebben, net als wij, een hele leuke dag gehad.

In de middag wisselen we nog Facebook, mail en bloggegevens uit zodat we in contact kunnen blijven met elkaar. Morgen zeilen Naomi en Yoshi naar Amsterdam om vanuit daar verder te zeilen naar Frankrijk. Daar gaat de boot op de kant voor de winter. Komend voorjaar komt Yoshi samen met zijn vrouw dan weer teug om verder te reizen.

maandag 28 september 2015

De laatste dag in Duitsland

8 augustus 2015

Om 8 uur vertrekken we van Gieselau richting Brünsbüttel. Na het korte stukje vanaf het sluisje gaan we rechtsaf. Achter ons zien we op enige afstand een flink zeeschip aankomen. Ze vaart iets sneller en is na een uurtje vlak achter ons. Voor ons zien we dat er drie zeeschepen gaan stilliggen en moeten wachten op een duwcombinatie van de andere kant. Het zeeschip wacht ook achter ons. Wij kunnen net als nog een aantal zeilboten gewoon doorvaren. We zijn immers een stuk minder breed. Als we weer een tijd netjes stuurboordwal varen komen de vier zeeschepen ons oplopen. Het duurt toch zeker anderhalf uur voordat ze alle vier gepasseerd zijn.

Als we Brünsbüttel naderen komt er een historisch schip onder Russische vlag achterop. Op het moment van passeren zwaait de bemanning uitbundig. Ze zijn waarschijnlijk onderweg naar Sail Amsterdam.

Sorry voor de donkere foto

Bij Brünsbüttel kunnen we vrijwel direct de sluis invaren. Op de sluiskade kunnen we zien dat het tij inmiddels bijna een knoop meeloopt richting Cuxhaven. Zodra we de sluis uit zijn, kunnen de zeilen gezet worden en varen we het laatste stuk over de Elbe. Het hele stuk is bezeild. De stroom gaat steeds harder meelopen en vlak voor Cuxhaven lopen we elf knopen over de grond. Dat schiet lekker op. We zijn niet de enigen die naar Cuxhaven gaan, maar gelukkig vinden we snel een mooie plek aan de kade.

Die avond is er een soort kermis met groot vuurwerk langs de dijk iets verderop. Dit om de voorbijkomende tallships te begroeten op hun weg richting Amsterdam. Een aantal van de tallships komt uit Rostock waar ook een soort Sail in kleinere vorm is gehouden. We verbazen ons maar weer eens wat bij dit soort gelegenheden wordt weggevreten. Er staan minstens veertig eettentjes of -kraampjes en bij allemaal staat een rij mensen te wachten. Zonder te eten word je er al bijna misselijk van. Gelukkig zijn er ook een aantal muziektenten met diverse soorten muziek. Van dance tot rock maar ook tachtiger en negentiger jaren muziek (iets meer voor ons). We vermaken ons prima en het vuurwerk is heel erg mooi. Een mooie afsluiting. Morgen varen we naar Nederland.

maandag 21 september 2015

Onweer en andere ongemakken

Het is 7 augustus en we verlaten vandaag de Oostzee. Jammer, maar we hebben nog ruim een week om te genieten.

We vertrekken op tijd (6 uur) omdat er volgens de verwachtingen in de ochtend nog wat wind staat. Volgens dezelfde verwachtingen ontstaan er in de loop van de middag wat onweersbuien. Als we vroeg vertrekken krijgen we die buien dus pas op het Noord- Oostzeekanaal (Kielerkanaal voor de Nederlanders). Er staat een knoopje of tien wind en we varen aan de wind over de Kieler Bucht richting Kiel. De gang zit er goed in. Om ons heen is het nog erg rustig en ook het vrachtverkeer zit op grote afstand van ons.

Als we over de helft zijn zien we het weer aan de horizon al wat betrekken. Toch een stuk vroeger dan volgens de verwachtingen. Het lijkt een kleine bui waar we met wat geluk voor het grootste deel omheen kunnen zeilen. De wind valt weg en er is inmiddels al wat bliksem te zien. We starten de motor en besluiten de bui aan de stuurboordzijde te passeren. Dit lukt maar gedeeltelijk. Er zit geen wind in de bui, maar regen in overvloed. We schuilen onder de buiskap en het onweer komt nu echt dichtbij. We zien de bliksem op een paar mijl inslaan. Ons besluit om stuurboord langs te gaan, blijkt een goede keuze. Na een een kleine twintige minuten is alles weer rustig en zeilen we weer in de goede richting naar Kiel.

Voor de aanloop van de Kieler Förde liggen een aantal munitievelden waar je vanzelfsprekend niet door mag varen. We varen iets meer bakboord om de velden goed vrij te houden. En weer begint het te betrekken en komt er een onweersbui over. Omdat we hier niet echt uit kunnen wijken, komt deze bui recht over. Gelukkig is deze bui nog niet echt tot volle grootte uitgegroeid. Buiten wat gerommel en veel regen valt het nu wel mee. Nadat de bui over is, varen we de Kieler Förde binnen. Zoals altijd is het er weer een drukte van belang. Bij de sluis van Holtenau aangekomen melden we ons netjes en wachten tot we aan de beurt zijn. We zijn niet de enigen, er liggen nog een tiental boten te wachten.

Zodra de sluisdeuren openen, varen we naar binnen. Een boot voor ons meert meteen aan bakboord af in plaats van helemaal naar voren door te varen. Alle andere boten moeten er dus omheen, net als wij. Nadat we vastliggen klimmen Sjoerd en ik via de trap langs de sluiswand naar boven om bij de kiosk af te rekenen. Dit gaat zoals altijd heel soepel. Een tweetal boten heeft besloten om aan stuurboord af te meren. Niet zo handig, want dan moet je helemaal naar het einde van de sluiskolk lopen, de sluisdeuren over en dan weer helemaal over de middenkade naar de kiosk om te betalen. Één van de schippers loopt na lang aarzelen toch maar richting de gesloten sluisdeur voor ons. Zodra de sluisdeur achter ons sluit, besluit hij toch via die deur naar de overkant te lopen. Hoewel hij al bijna bij de sluisdeur voor ons was, keert hij dus om en loopt het hele stuk weer terug. Dat gaat nog wel even duren zo. Op het moment dat de deur voor ons opent, is hij nog steeds niet bij de kiosk. Wij varen uit en hebben de schipper met zijn boot niet meer gezien. Niet zo snugger dus. De andere boot aan de stuurboordzijde heeft besloten om helemaal niet te gaan betalen en vaart net als ons gewoon de sluis uit. Hoe dat aan het einde van het kanaal in Brünsbüttel zal gaan weet ik niet, maar ik kan me zo indenken dat hij daar toch echt zal moeten betalen voor hij daar geschut wordt.

 De Louisiana Star op het Kielerkanaal





Wij varen door tot Gieselau waar we weer een mooi en rustig plekje voor het sluisje vinden voor de nacht. Onderweg passeren we nog een lemsteraak die we ook in Skillinge (Zweden) zijn tegengekomen. Ze zwaaien enthousiast en meren ook bij Gieselau af. We worden aan boord uitgenodigd en wisselen ons beider ervaringen van de afgelopen weken uit onder het genot van een heerlijk wijntje.

Minoes krijgt het nog voor elkaar om kort te ontsnappen. Hoewel het loopgedeelte van de steiger van een ijzeren rooster is voorzien, lukt het Minoes om via de railing van de steiger richting het sluisje te lopen. Gelukkig hebben we haar weer snel gevonden. Ze staat aan het einde van de steiger gewoon op ons te wachten.

Morgen gaan we naar Cuxhaven.

zaterdag 19 september 2015

Foutje.......

Hier is iets misgegaan..... 
 
Nee, wij waren het niet!

image-17.jpg
De mensen die dit hebben veroorzaakt, hebben een vaste ligplaats (bij blauwe pijl) in onze haven en een mooie Marieholm IF. Zij kwamen afgelopen week, 's avonds in het donker, de haven binnenvaren. Wij liggen net boven de rode pijl aan de "getroffen" steiger en omdat de wind oost was, hadden we onze boot achteruit in de box gelegd. Wij zitten rustig binnen naar de TV te kijken en zien beiden plotseling een groen lichtje met een knoopje of vier voorlangs varen. Nog geen drie seconden later ook weer achteruit. Een dreun hebben we niet gehoord. Omdat het lichtje nogmaals dichtbij onze boot kwam, zijn we toch even buiten gaan kijken. Ik vroeg aan de mensen aan boord of alles goed ging.

Ja hoor, maar we zijn de weg kwijt! We moeten naar box G.., dat is onze vaste plek. Wij uitgelegd dat ze dan de verkeerde haveningang genomen hebben en hoe ze dan wel zouden moeten varen. Zegt de schipper in vrij strenge toon dat we voortaan niet zomaar een brug midden in de haven moeten neerleggen.

Conclusie: beter een glaasje prik de volgende keer ............

Oh ja, en de dag erna probeerde een schipper met een Colin Archer aan de andere kant van de steiger ook "in te parkeren". Dit duurde eveneens vrij lang. Monique heeft nog netjes een lijntje aangepakt. Toen Monique wegliep hoorde ze de schipperse nog tegen de schipper zeggen dat hij niet zoveel moest drinken.

Bedenkelijk dit soort lui.

De Marieholm heeft overigens geen schrammetje. Dit is trouwens meer geluk dan wijsheid. De wind was zoals gezegd oost en hierdoor was er redelijk wat opwaaiing. Omdat we vaste steigers hebben, was het water dus wat hoger dan normaal. Als dit niet het geval was geweest, was de boeg van de Marieholm zeker onder de steiger doorgegaan en was met grote waarschijnlijkheid de schade "iets" groter geweest.


donderdag 17 september 2015

Roest

Toen we "De Liefde" kochten, zat er bij de bezichtiging een kunststof gasfles in de bun en een stalen fles. Bij oplevering had de verkoper de kunststof fles toch verwijderd. Dus toch maar een tweede stalen fles gekocht. Nu na drie jaar zijn deze flessen heel erg gaan roesten. De fles zelf ziet er nog wel goed uit, maar vooral de onder- en bovenrand zijn aangetast. Dit heeft een behoorlijke troep in de bun tot gevolg en we moeten de ontluchting van de bun goed in de gaten blijven houden. Er kunnen immers nu heel makkelijk verfdeeltjes in de ontluchting komen waardoor deze niet meer zou werken.

Gisteren was ik bij Vos "de gasboer" om een fles te laten vullen, toen mijn oog op de kunststof flessen viel. Die gaan er op termijn uit omdat we nu de nieuwe BP flessen hebben, zei de flessenvuller. Maar die BP flessen passen dus niet in onze bun. Dat had ik al eens opgemeten. De keuringsdatum van de andere flessen is 2020 en dus heb ik er twee aangeschaft voor een klein prijsje. 
Omdat ik de stalen fles al had laten vullen (een beetje dom) moeten we nu wel eerst nog een fles helemaal leeg maken. De andere stalen fles is al bijna leeg en dus kan één van de twee kunststof flessen al meteen mee naar de boot. De andere haal ik op als de net gevulde stalen fles leeg is. Zo hebben we geen voorraad van vier gasflessen, waarvan twee niet in de bun, op de boot.

maandag 14 september 2015

Femö - Bagenkop

6 augustus

Onze buren houden zich netjes aan de afspraak en vertrekken net voor ons uit de haven. We zetten meteen de zeilen in tegenstelling tot onze buren van vannacht. Zij blijven op de moter en ogenschijnlijk bijna vol gas.

Wij zeilen in heel licht weer richting het eilandje Vejrö. Daar kunnen we dan meer een zuidwestelijke koers aanhouden en hebben we de ondieptes netjes aan bakboord gehouden. De diepte varieert hier tussen de 2,5 en 6 meter. Doordat de bodem met zeewier en zeegras is bedekt, kunnen we de bodem niet zien. Op bepaalde plekken echter is er geen begroeiing op de bodem en kan je de zandgrond duidelijk zien. Het water is zo helder, dat je begint te twijfelen of de diepteweergave van de diepmeter wel klopt. Het lijkt alsof we zo vast gaan lopen.

Nadat we de koers zuidwestelijk hebben verlegd moeten we nog even goed opletten. Hier liggen een aantal viskwekerijen en daar mogen we niet doorheen. We zien in de verte een vissersschip met enorme visbekkens achter zich aan. Het hele gevaarte is, grof geschat, misschien wel een mijl lang.

Als we de noordpunt van het eiland Lolland ronden, valt de wind helemaal weg. We dobberen nog een tijdje rond, maar besluiten dan toch om de motor bij te zetten. Na een half uurtje komt de wind terug en kan de motor weer uit. Al snel varen we weer ruim 7,5 knoop op de log. De snelheid over de grond neemt wel steeds meer af. We hebben last van windstroom. Dat komt doordat het water tussen twee eilanden door wordt geperst. Normaal heb je hier op de Oostzee vrijwel geen last van stroming. De snelheid over de grond loopt zelfs terug tot net boven de 5 knopen. We kunnen hoog aan de wind mooi aan bakboord van de scheepvaartroute blijven. In de scheepvaartroute is het behoorlijk druk. We kienen een mooi punt uit waar we kunnen oversteken. Daarna is het nog een klein stukje naar de zuidpunt van het eiland Langeland. Die moeten we ronden omdat Bagenkop een stukje om de hoek van het eiland ligt. De zuidkaap is prachtig om te zien.

Als we de haven van Bagenkop naderen zien we dat het er behoorlijk druk is. Na een rondje in de marina blijkt er geen plekje voor onze lengte te zijn. Ja, als iedereen gewoon aansluit, was er natuurlijk plek te over geweest. Dit geldt ook voor de buurman uit Femö, die voor ons is aangekomen. Met veertien meter nemen ze nu een plek in van bijna 35 meter. In de voorhaven vinden we wel een mooie plek. Bij west- tot noordwestenwind lig je hier in een vervelende deining. Maar nu is de wind nog meer zuidwest en is er van enige deining niks te merken. De voorspelde westenwind van morgen komt toch pas later op de dag. Dan zijn we alweer vertrokken.

We melden ons bij de havenmeester en krijgen goedkeuring om in de voorhaven te blijven liggen. Het havengeld kan bij de automaat betaald worden. Voor het avondeten besluiten we niet te moeilijk te doen en de plaatselijke snackbar met een bezoekje te vereren. Na bestellen rekenen we het bijna onwaarschijnlijke bedrag van € 55,-- af voor 4 patat (zonder) en 4 braadworsten. Eh, kunt u dat herhalen? Ja, ik heb het toch echt goed verstaan. Terug op de boot genieten we maar extra lang van deze kwaliteitsmaaltijd........



Femö - Bagenkop

6 augustus

Onze buren houden zich netjes aan de afspraak en vertrekken net voor ons uit de haven. We zetten meteen de zeilen in tegenstelling tot onze buren van vannacht. Zij blijven op de moter en ogenschijnlijk bijna vol gas.

Wij zeilen in heel licht weer richting het eilandje Vejrö. Daar kunnen we dan meer een zuidwestelijke koers aanhouden en hebben we de ondieptes netjes aan bakboord gehouden. De diepte varieert hier tussen de 2,5 en 6 meter. Doordat de bodem met zeewier en zeegras is bedekt, kunnen we de bodem niet zien. Op bepaalde plekken echter is er geen begroeiing op de bodem en kan je de zandgrond duidelijk zien. Het water is zo helder, dat je begint te twijfelen of de diepteweergave van de diepmeter wel klopt. Het lijkt alsof we zo vast gaan lopen.

Nadat we de koers zuidwestelijk hebben verlegd moeten we nog even goed opletten. Hier liggen een aantal viskwekerijen en daar mogen we niet doorheen. We zien in de verte een vissersschip met enorme visbekkens achter zich aan. Het hele gevaarte is, grof geschat, misschien wel een mijl lang.

Als we de noordpunt van het eiland Lolland ronden, valt de wind helemaal weg. We dobberen nog een tijdje rond, maar besluiten dan toch om de motor bij te zetten. Na een half uurtje komt de wind terug en kan de motor weer uit. Al snel varen we weer ruim 7,5 knoop op de log. De snelheid over de grond neemt wel steeds meer af. We hebben last van windstroom. Dat komt doordat het water tussen twee eilanden door wordt geperst. Normaal heb je hier op de Oostzee vrijwel geen last van stroming. De snelheid over de grond loopt zelfs terug tot net boven de 5 knopen. We kunnen hoog aan de wind mooi aan bakboord van de scheepvaartroute blijven. In de scheepvaartroute is het behoorlijk druk. We kienen een mooi punt uit waar we kunnen oversteken. Daarna is het nog een klein stukje naar de zuidpunt van het eiland Langeland. Die moeten we ronden omdat Bagenkop een stukje om de hoek van het eiland ligt. De zuidkaap is prachtig om te zien.

Als we de haven van Bagenkop naderen zien we dat het er behoorlijk druk is. Na een rondje in de marina blijkt er geen plekje voor onze lengte te zijn. Ja, als iedereen gewoon aansluit, was er natuurlijk plek te over geweest. Dit geldt ook voor de buurman uit Femö, die voor ons is aangekomen. Met veertien meter nemen ze nu een plek in van bijna 35 meter. In de voorhaven vinden we wel een mooie plek. Bij west- tot noordwestenwind lig je hier in een vervelende deining. Maar nu is de wind nog meer zuidwest en is er van enige deining niks te merken. De voorspelde westenwind van morgen komt toch pas later op de dag. Dan zijn we alweer vertrokken.

We melden ons bij de havenmeester en krijgen goedkeuring om in de voorhaven te blijven liggen. Het havengeld kan bij de automaat betaald worden. Voor het avondeten besluiten we niet te moeilijk te doen en de plaatselijke snackbar met een bezoekje te vereren. Na bestellen rekenen we het bijna onwaarschijnlijke bedrag van € 55,-- af voor 4 patat (zonder) en 4 braadworsten. Eh, kunt u dat herhalen? Ja, ik heb het toch echt goed verstaan. Terug op de boot genieten we maar extra lang van deze kwaliteitsmaaltijd........



zaterdag 29 augustus 2015

Femö

Het is 5 augustus en vandaag gaan we naar een van de pareltjes in Denemarken. Tenminste dat is wat de pilot ons doet beloven.

Het weer is helemaal tot rust gekomen en we zetten de zeilen al in het haventje van Hesnæs. De eerste paar mijl is in ieder geval bezeild. We zeilen richting de Gronsund. Dit is het vaarwater tussen de eilanden Mön en Falster
Daar moeten we de vaargeul goed aanhouden. Links en rechts naast de geul is het erg ondiep. Helaas is het vanaf hier niet meer bezeild. We varen langs het haventje Harbolle waar we twee jaar geleden zijn geweest. Nadat we de tweede brug zijn gepasseerd, wordt het vaarwater weer breder. De zeilen kunnen weer worden gezet en met een ruime bocht om de ondieptes komen we rond drie uur aan bij het geultje naar de haven van Femö. Niet voordat we de plaatselijke veerboot netjes voor hebben laten gaan. In de kaart kunnen we duidelijk zien dat het hier allemaal niet zo ruim bemeten is. Eenmaal in het haventje blijkt dit helemaal te kloppen. Bij de "reservekade" voor de veerboot vinden we op aanwijzing van iemand die er blijkbaar verstand van heeft een mooi plekje. Natuurlijk steken we weer een flink stuk buiten de kade, maar dat zijn we inmiddels gewend. Om de hoek ligt het inmiddels twee dik. We hoeven dus niet bang te zijn dat we worden aangevaren.
In het hele kleine supermarktje doen we wat inkopen en huren meteen fietsen om het eiland te verkennen. Omdat het inmiddels vier uur in de middag is krijgen we de fietsen mee voor een heel klein prijsje. Na enkele honderden meters op de fiets, blijkt niets teveel gezegd door de auteur van de pilot. Wat een fantastisch eiland met prachtige goudgele korenvelden in een licht glooiend landschap. Werkelijk prachtig. 




De fietsverhuurder heeft ons een paar tips met mooie plekken gegeven voor we vertrokken. Na de korenvelden komen we aan de oostzijde van het eiland. Hier is het water heel ondiep en volgens de fietsverhuurder heerlijk warm. Femmie is niet te houden en wil bij de eerste steiger meteen het water in. Ze ontdekt echter dat hier meer mensen zijn. Niks bijzonders natuurlijk, ware het niet dat deze mensen geheel ontkleed zijn, en dat is toch een beetje schrikken voor een 11 jarige. Eh, hier is het naaktstrand, we gaan even verderop kijken en laten de ontklede zonaanbidders met rust. Had ik al gezegd dat wij geen naturisten zijn? 
Even verderop vinden we een prachtige plek waar Femmie meteen het water in rent. Het water is azuurblauw alsof je ergens aan de Middellandse Zee bent. 





Na de zwempartij fietsen we verder richting de zuidpunt van het eiland. Ook daar is het weer van een niet te beschrijven schoonheid. Vanaf de kust ligt hier een rif in het water. We lopen langs het steeds smaller wordende strandje. Iets verder is er geen strandje meer en lopen we in het ondiepe water nog een stukje verder. Het water is kristalhelder en je kunt de garnaaltjes en kleine visjes zo zien zwemmen. 
Terug bij de fietsen stappen we op en leggen het laatste stukje af richting het haventje. We hebben er van genoten en ter afsluiting halen we nog een ijsje bij een ouder stel met een klein kioskje. Helaas vallen de ijsjes een beetje tegen en dus lopen we nog even naar de kleine supermarkt zodat we de dag goed kunnen afsluiten ..........met een lekker ijsje.

dinsdag 4 augustus 2015

Naar Denemarken

Met de spreekwoordelijke pijn in ons hart verlaten we vandaag Zweden. We hebben er enorm van genoten. Vandaag steken we over van Ystad naar Hesnæs. De afgelopen dagen was het steeds windstil en hebben we de vele Nederlanders doe op de motor richting Denemarken vertrokken toch een beetje vreemd aangekeken. Vandaag staat er een heerlijk windje uit het oosten en dus lijkt de hele tocht bezeild. Nadat de zeilen staan blijkt de wind meer van achteren in te komen. 




We bomen de genua uit en zetten de bulletalie op giek. Alles staat vast en we gaan als een speer. Het zicht is niet heel erg goed. We zien de kliffen van Klint Mön dan ook pas na uren varen. Maar dan is het is ook prachtig. We zien de mensen onder de klif op het strand lopen. Door de hoogte van de klif lijken ze hele kleine poppetjes.

Tijdens de oversteek hebben we bijna geen enkel schip gezien, buiten de gebruikelijke ferries. Nu wordt het een stuk drukker. Na de klif duiken vrijwel alle zeilboten de haven van Klintholm binnen. Wij zijn daar twee jaar geleden al geweest en vonden de haven niet echt heel bijzonder. Wij varen door naar Hesnæs, een kleine 15 mijl verder. De wind is wat geruimd en dus zeilen we met een heerlijke bakstagwind naar het dorpje met de rietengedekte huizen. Als we het haventje naderen letten we goed op voor de vissersnetten die hier vaak langs de kust staan. In de haven vinden we een mooi plekje aan de kade annex golfbreker. We maken meteen een heerlijke wandeling door het dorp en het omliggende beukenbos. Het "is hier weer fantastisch"! De huizen waarvan niet alleen het dak maar ook de muren rietgedekt (isolatie) zijn, zien er werkelijk prachtig uit. 



Als we weer terug zijn in de haven leggen we twee extra lijnen naar de wal. Volgens de laatste verwachtingen kan er vanavond een flink onweerscomplex over trekken. Om zeven uur komt de havenmeester langs en bevestigt de weersverwachtingen die wij al via internet hadden ontvangen. Ook hij geeft aan dat er in korte tijd veel regen kan vallen. De kuiptent hebben we inmiddels opgezet. Korte tijd later wordt het flink donker en barst de bui los. Het waait eventjes flink en de regen komt met bakken uit de hemel. Gelukkig geen extreme omstandigheden en alles blijft netjes heel. Ook bij de rest van de schepen om ons heen.

Als we naar bed gaan is de rust weergekeerd. De planning voor morgen is om naar Hanö te varen. Ik zeg bewust geen zeilen want de wind zal in het smalle vaarwater hoogstwaarschijnlijk pal tegen zijn.

maandag 3 augustus 2015

Museumdagje Ystad

Vandaag zijn we weer het stadje in geweest en hebben onder andere het kunstmuseum bezocht.

Maar niet nadat we van een heerlijke ochtend in de zon hebben genoten.


 Kunstmuseum Ystad:


 Een halsketting van eierschalen, parels en gouddraad.

 Een leren jurk met honderden identieke kokertjes op de schouders en heupen.

 Borduurwerk met als afmetingen 7 bij 10 centimeter. Als je op de foto klikt zie je de details.


 Halketting (boa) en ring van zilveren kokertjes.

 Halsketting van zilveren oogjes.

 Sculptuur van klei, handgevormd.


 Jurk van glasscherven.

 Schoenen van zijde, zwart staal en met naalden aan elkaar bevestigd.

Zilveren schaaltjes, gevormd uit honderden zilveren oogjes.