woensdag 30 september 2015

Bijzondere ontmoeting

Gisteren zien we een mooie Hallberg Rassy bij ons in de haven afmeren. Opvallend is de vlag die wordt gevoerd, het is de Japanse vlag.

Uiteraard gaan we even kijken en al snel raak ik aan de praat met de schipper (Yoshi) en "zijn vrouw" (Naomi). Ze komen inderdaad uit Japan hoewel de boot staat geregistreerd in Delaware Amerika. Deze zomer is de schipper via de Noorse en Zweedse kust naar het zuiden gevaren en nu in Nederland aangekomen. Mooie verhalen en we hebben blijkbaar vorig jaar nog samen in St. Malo gelegen. Toen hebben we elkaar niet opgemerkt. Naomi vraagt of we Japanse thee komen drinken bij hun aan boord. Helaas hebben we een andere afspraak en vragen dus of ze vanavond bij ons langs komen.

Om half negen stappen ze bij ons aan boord. We horen al snel dat ze niet man en vrouw zijn. Yoshi is de schipper en Naomi, die sinds drie dagen aan boord is, is een freelance journaliste en maakt reisverhalen. Onder andere voor een Japans zeilmagazine.

Vrijwel direct haalt Naomi een tas tevoorschijn met ingrediënten voor een Japanse theeceremonie.


Voor Femmie heeft Naomi zelfs een Kimono meegenomen. Echt heel leuk natuurlijk.

Na een zorgvuldige voorbereiding en instructies aan Femmie genieten we van het tafereel. De groene thee is heerlijk.






We spreken af dat ik ze samen met Femmie morgen zal meenemen voor een tour langs Monnickendam, Volendam en Edam. Om tien uur vanmorgen stappen we op de fiets. We fietsen via de charterhaven (foto maken), Hakvoort (foto maken) en Katwoude. Naomi en Yoshi genieten zichtbaar. Zoals gebruikelijk bij echte Japanners worden er heel vele foto's gemaakt. Na Volendam fietsen we langs de dijk naar Edam. We stoppen natuurlijk bij de mooiste plekjes zoals de zeesluis, de kettingbrug, de molen, Voorhaven, Kaasmarkt, Proveniershof etc. Na een heerlijke lunch op het Damplein fiesten we weer terug naar Monnickendam. Naomi en Yoshi zijn enorm enthousiast en hebben, net als wij, een hele leuke dag gehad.

In de middag wisselen we nog Facebook, mail en bloggegevens uit zodat we in contact kunnen blijven met elkaar. Morgen zeilen Naomi en Yoshi naar Amsterdam om vanuit daar verder te zeilen naar Frankrijk. Daar gaat de boot op de kant voor de winter. Komend voorjaar komt Yoshi samen met zijn vrouw dan weer teug om verder te reizen.

maandag 28 september 2015

De laatste dag in Duitsland

8 augustus 2015

Om 8 uur vertrekken we van Gieselau richting Brünsbüttel. Na het korte stukje vanaf het sluisje gaan we rechtsaf. Achter ons zien we op enige afstand een flink zeeschip aankomen. Ze vaart iets sneller en is na een uurtje vlak achter ons. Voor ons zien we dat er drie zeeschepen gaan stilliggen en moeten wachten op een duwcombinatie van de andere kant. Het zeeschip wacht ook achter ons. Wij kunnen net als nog een aantal zeilboten gewoon doorvaren. We zijn immers een stuk minder breed. Als we weer een tijd netjes stuurboordwal varen komen de vier zeeschepen ons oplopen. Het duurt toch zeker anderhalf uur voordat ze alle vier gepasseerd zijn.

Als we Brünsbüttel naderen komt er een historisch schip onder Russische vlag achterop. Op het moment van passeren zwaait de bemanning uitbundig. Ze zijn waarschijnlijk onderweg naar Sail Amsterdam.

Sorry voor de donkere foto

Bij Brünsbüttel kunnen we vrijwel direct de sluis invaren. Op de sluiskade kunnen we zien dat het tij inmiddels bijna een knoop meeloopt richting Cuxhaven. Zodra we de sluis uit zijn, kunnen de zeilen gezet worden en varen we het laatste stuk over de Elbe. Het hele stuk is bezeild. De stroom gaat steeds harder meelopen en vlak voor Cuxhaven lopen we elf knopen over de grond. Dat schiet lekker op. We zijn niet de enigen die naar Cuxhaven gaan, maar gelukkig vinden we snel een mooie plek aan de kade.

Die avond is er een soort kermis met groot vuurwerk langs de dijk iets verderop. Dit om de voorbijkomende tallships te begroeten op hun weg richting Amsterdam. Een aantal van de tallships komt uit Rostock waar ook een soort Sail in kleinere vorm is gehouden. We verbazen ons maar weer eens wat bij dit soort gelegenheden wordt weggevreten. Er staan minstens veertig eettentjes of -kraampjes en bij allemaal staat een rij mensen te wachten. Zonder te eten word je er al bijna misselijk van. Gelukkig zijn er ook een aantal muziektenten met diverse soorten muziek. Van dance tot rock maar ook tachtiger en negentiger jaren muziek (iets meer voor ons). We vermaken ons prima en het vuurwerk is heel erg mooi. Een mooie afsluiting. Morgen varen we naar Nederland.

maandag 21 september 2015

Onweer en andere ongemakken

Het is 7 augustus en we verlaten vandaag de Oostzee. Jammer, maar we hebben nog ruim een week om te genieten.

We vertrekken op tijd (6 uur) omdat er volgens de verwachtingen in de ochtend nog wat wind staat. Volgens dezelfde verwachtingen ontstaan er in de loop van de middag wat onweersbuien. Als we vroeg vertrekken krijgen we die buien dus pas op het Noord- Oostzeekanaal (Kielerkanaal voor de Nederlanders). Er staat een knoopje of tien wind en we varen aan de wind over de Kieler Bucht richting Kiel. De gang zit er goed in. Om ons heen is het nog erg rustig en ook het vrachtverkeer zit op grote afstand van ons.

Als we over de helft zijn zien we het weer aan de horizon al wat betrekken. Toch een stuk vroeger dan volgens de verwachtingen. Het lijkt een kleine bui waar we met wat geluk voor het grootste deel omheen kunnen zeilen. De wind valt weg en er is inmiddels al wat bliksem te zien. We starten de motor en besluiten de bui aan de stuurboordzijde te passeren. Dit lukt maar gedeeltelijk. Er zit geen wind in de bui, maar regen in overvloed. We schuilen onder de buiskap en het onweer komt nu echt dichtbij. We zien de bliksem op een paar mijl inslaan. Ons besluit om stuurboord langs te gaan, blijkt een goede keuze. Na een een kleine twintige minuten is alles weer rustig en zeilen we weer in de goede richting naar Kiel.

Voor de aanloop van de Kieler Förde liggen een aantal munitievelden waar je vanzelfsprekend niet door mag varen. We varen iets meer bakboord om de velden goed vrij te houden. En weer begint het te betrekken en komt er een onweersbui over. Omdat we hier niet echt uit kunnen wijken, komt deze bui recht over. Gelukkig is deze bui nog niet echt tot volle grootte uitgegroeid. Buiten wat gerommel en veel regen valt het nu wel mee. Nadat de bui over is, varen we de Kieler Förde binnen. Zoals altijd is het er weer een drukte van belang. Bij de sluis van Holtenau aangekomen melden we ons netjes en wachten tot we aan de beurt zijn. We zijn niet de enigen, er liggen nog een tiental boten te wachten.

Zodra de sluisdeuren openen, varen we naar binnen. Een boot voor ons meert meteen aan bakboord af in plaats van helemaal naar voren door te varen. Alle andere boten moeten er dus omheen, net als wij. Nadat we vastliggen klimmen Sjoerd en ik via de trap langs de sluiswand naar boven om bij de kiosk af te rekenen. Dit gaat zoals altijd heel soepel. Een tweetal boten heeft besloten om aan stuurboord af te meren. Niet zo handig, want dan moet je helemaal naar het einde van de sluiskolk lopen, de sluisdeuren over en dan weer helemaal over de middenkade naar de kiosk om te betalen. Één van de schippers loopt na lang aarzelen toch maar richting de gesloten sluisdeur voor ons. Zodra de sluisdeur achter ons sluit, besluit hij toch via die deur naar de overkant te lopen. Hoewel hij al bijna bij de sluisdeur voor ons was, keert hij dus om en loopt het hele stuk weer terug. Dat gaat nog wel even duren zo. Op het moment dat de deur voor ons opent, is hij nog steeds niet bij de kiosk. Wij varen uit en hebben de schipper met zijn boot niet meer gezien. Niet zo snugger dus. De andere boot aan de stuurboordzijde heeft besloten om helemaal niet te gaan betalen en vaart net als ons gewoon de sluis uit. Hoe dat aan het einde van het kanaal in Brünsbüttel zal gaan weet ik niet, maar ik kan me zo indenken dat hij daar toch echt zal moeten betalen voor hij daar geschut wordt.

 De Louisiana Star op het Kielerkanaal





Wij varen door tot Gieselau waar we weer een mooi en rustig plekje voor het sluisje vinden voor de nacht. Onderweg passeren we nog een lemsteraak die we ook in Skillinge (Zweden) zijn tegengekomen. Ze zwaaien enthousiast en meren ook bij Gieselau af. We worden aan boord uitgenodigd en wisselen ons beider ervaringen van de afgelopen weken uit onder het genot van een heerlijk wijntje.

Minoes krijgt het nog voor elkaar om kort te ontsnappen. Hoewel het loopgedeelte van de steiger van een ijzeren rooster is voorzien, lukt het Minoes om via de railing van de steiger richting het sluisje te lopen. Gelukkig hebben we haar weer snel gevonden. Ze staat aan het einde van de steiger gewoon op ons te wachten.

Morgen gaan we naar Cuxhaven.

zaterdag 19 september 2015

Foutje.......

Hier is iets misgegaan..... 
 
Nee, wij waren het niet!

image-17.jpg
De mensen die dit hebben veroorzaakt, hebben een vaste ligplaats (bij blauwe pijl) in onze haven en een mooie Marieholm IF. Zij kwamen afgelopen week, 's avonds in het donker, de haven binnenvaren. Wij liggen net boven de rode pijl aan de "getroffen" steiger en omdat de wind oost was, hadden we onze boot achteruit in de box gelegd. Wij zitten rustig binnen naar de TV te kijken en zien beiden plotseling een groen lichtje met een knoopje of vier voorlangs varen. Nog geen drie seconden later ook weer achteruit. Een dreun hebben we niet gehoord. Omdat het lichtje nogmaals dichtbij onze boot kwam, zijn we toch even buiten gaan kijken. Ik vroeg aan de mensen aan boord of alles goed ging.

Ja hoor, maar we zijn de weg kwijt! We moeten naar box G.., dat is onze vaste plek. Wij uitgelegd dat ze dan de verkeerde haveningang genomen hebben en hoe ze dan wel zouden moeten varen. Zegt de schipper in vrij strenge toon dat we voortaan niet zomaar een brug midden in de haven moeten neerleggen.

Conclusie: beter een glaasje prik de volgende keer ............

Oh ja, en de dag erna probeerde een schipper met een Colin Archer aan de andere kant van de steiger ook "in te parkeren". Dit duurde eveneens vrij lang. Monique heeft nog netjes een lijntje aangepakt. Toen Monique wegliep hoorde ze de schipperse nog tegen de schipper zeggen dat hij niet zoveel moest drinken.

Bedenkelijk dit soort lui.

De Marieholm heeft overigens geen schrammetje. Dit is trouwens meer geluk dan wijsheid. De wind was zoals gezegd oost en hierdoor was er redelijk wat opwaaiing. Omdat we vaste steigers hebben, was het water dus wat hoger dan normaal. Als dit niet het geval was geweest, was de boeg van de Marieholm zeker onder de steiger doorgegaan en was met grote waarschijnlijkheid de schade "iets" groter geweest.


donderdag 17 september 2015

Roest

Toen we "De Liefde" kochten, zat er bij de bezichtiging een kunststof gasfles in de bun en een stalen fles. Bij oplevering had de verkoper de kunststof fles toch verwijderd. Dus toch maar een tweede stalen fles gekocht. Nu na drie jaar zijn deze flessen heel erg gaan roesten. De fles zelf ziet er nog wel goed uit, maar vooral de onder- en bovenrand zijn aangetast. Dit heeft een behoorlijke troep in de bun tot gevolg en we moeten de ontluchting van de bun goed in de gaten blijven houden. Er kunnen immers nu heel makkelijk verfdeeltjes in de ontluchting komen waardoor deze niet meer zou werken.

Gisteren was ik bij Vos "de gasboer" om een fles te laten vullen, toen mijn oog op de kunststof flessen viel. Die gaan er op termijn uit omdat we nu de nieuwe BP flessen hebben, zei de flessenvuller. Maar die BP flessen passen dus niet in onze bun. Dat had ik al eens opgemeten. De keuringsdatum van de andere flessen is 2020 en dus heb ik er twee aangeschaft voor een klein prijsje. 
Omdat ik de stalen fles al had laten vullen (een beetje dom) moeten we nu wel eerst nog een fles helemaal leeg maken. De andere stalen fles is al bijna leeg en dus kan één van de twee kunststof flessen al meteen mee naar de boot. De andere haal ik op als de net gevulde stalen fles leeg is. Zo hebben we geen voorraad van vier gasflessen, waarvan twee niet in de bun, op de boot.

maandag 14 september 2015

Femö - Bagenkop

6 augustus

Onze buren houden zich netjes aan de afspraak en vertrekken net voor ons uit de haven. We zetten meteen de zeilen in tegenstelling tot onze buren van vannacht. Zij blijven op de moter en ogenschijnlijk bijna vol gas.

Wij zeilen in heel licht weer richting het eilandje Vejrö. Daar kunnen we dan meer een zuidwestelijke koers aanhouden en hebben we de ondieptes netjes aan bakboord gehouden. De diepte varieert hier tussen de 2,5 en 6 meter. Doordat de bodem met zeewier en zeegras is bedekt, kunnen we de bodem niet zien. Op bepaalde plekken echter is er geen begroeiing op de bodem en kan je de zandgrond duidelijk zien. Het water is zo helder, dat je begint te twijfelen of de diepteweergave van de diepmeter wel klopt. Het lijkt alsof we zo vast gaan lopen.

Nadat we de koers zuidwestelijk hebben verlegd moeten we nog even goed opletten. Hier liggen een aantal viskwekerijen en daar mogen we niet doorheen. We zien in de verte een vissersschip met enorme visbekkens achter zich aan. Het hele gevaarte is, grof geschat, misschien wel een mijl lang.

Als we de noordpunt van het eiland Lolland ronden, valt de wind helemaal weg. We dobberen nog een tijdje rond, maar besluiten dan toch om de motor bij te zetten. Na een half uurtje komt de wind terug en kan de motor weer uit. Al snel varen we weer ruim 7,5 knoop op de log. De snelheid over de grond neemt wel steeds meer af. We hebben last van windstroom. Dat komt doordat het water tussen twee eilanden door wordt geperst. Normaal heb je hier op de Oostzee vrijwel geen last van stroming. De snelheid over de grond loopt zelfs terug tot net boven de 5 knopen. We kunnen hoog aan de wind mooi aan bakboord van de scheepvaartroute blijven. In de scheepvaartroute is het behoorlijk druk. We kienen een mooi punt uit waar we kunnen oversteken. Daarna is het nog een klein stukje naar de zuidpunt van het eiland Langeland. Die moeten we ronden omdat Bagenkop een stukje om de hoek van het eiland ligt. De zuidkaap is prachtig om te zien.

Als we de haven van Bagenkop naderen zien we dat het er behoorlijk druk is. Na een rondje in de marina blijkt er geen plekje voor onze lengte te zijn. Ja, als iedereen gewoon aansluit, was er natuurlijk plek te over geweest. Dit geldt ook voor de buurman uit Femö, die voor ons is aangekomen. Met veertien meter nemen ze nu een plek in van bijna 35 meter. In de voorhaven vinden we wel een mooie plek. Bij west- tot noordwestenwind lig je hier in een vervelende deining. Maar nu is de wind nog meer zuidwest en is er van enige deining niks te merken. De voorspelde westenwind van morgen komt toch pas later op de dag. Dan zijn we alweer vertrokken.

We melden ons bij de havenmeester en krijgen goedkeuring om in de voorhaven te blijven liggen. Het havengeld kan bij de automaat betaald worden. Voor het avondeten besluiten we niet te moeilijk te doen en de plaatselijke snackbar met een bezoekje te vereren. Na bestellen rekenen we het bijna onwaarschijnlijke bedrag van € 55,-- af voor 4 patat (zonder) en 4 braadworsten. Eh, kunt u dat herhalen? Ja, ik heb het toch echt goed verstaan. Terug op de boot genieten we maar extra lang van deze kwaliteitsmaaltijd........



Femö - Bagenkop

6 augustus

Onze buren houden zich netjes aan de afspraak en vertrekken net voor ons uit de haven. We zetten meteen de zeilen in tegenstelling tot onze buren van vannacht. Zij blijven op de moter en ogenschijnlijk bijna vol gas.

Wij zeilen in heel licht weer richting het eilandje Vejrö. Daar kunnen we dan meer een zuidwestelijke koers aanhouden en hebben we de ondieptes netjes aan bakboord gehouden. De diepte varieert hier tussen de 2,5 en 6 meter. Doordat de bodem met zeewier en zeegras is bedekt, kunnen we de bodem niet zien. Op bepaalde plekken echter is er geen begroeiing op de bodem en kan je de zandgrond duidelijk zien. Het water is zo helder, dat je begint te twijfelen of de diepteweergave van de diepmeter wel klopt. Het lijkt alsof we zo vast gaan lopen.

Nadat we de koers zuidwestelijk hebben verlegd moeten we nog even goed opletten. Hier liggen een aantal viskwekerijen en daar mogen we niet doorheen. We zien in de verte een vissersschip met enorme visbekkens achter zich aan. Het hele gevaarte is, grof geschat, misschien wel een mijl lang.

Als we de noordpunt van het eiland Lolland ronden, valt de wind helemaal weg. We dobberen nog een tijdje rond, maar besluiten dan toch om de motor bij te zetten. Na een half uurtje komt de wind terug en kan de motor weer uit. Al snel varen we weer ruim 7,5 knoop op de log. De snelheid over de grond neemt wel steeds meer af. We hebben last van windstroom. Dat komt doordat het water tussen twee eilanden door wordt geperst. Normaal heb je hier op de Oostzee vrijwel geen last van stroming. De snelheid over de grond loopt zelfs terug tot net boven de 5 knopen. We kunnen hoog aan de wind mooi aan bakboord van de scheepvaartroute blijven. In de scheepvaartroute is het behoorlijk druk. We kienen een mooi punt uit waar we kunnen oversteken. Daarna is het nog een klein stukje naar de zuidpunt van het eiland Langeland. Die moeten we ronden omdat Bagenkop een stukje om de hoek van het eiland ligt. De zuidkaap is prachtig om te zien.

Als we de haven van Bagenkop naderen zien we dat het er behoorlijk druk is. Na een rondje in de marina blijkt er geen plekje voor onze lengte te zijn. Ja, als iedereen gewoon aansluit, was er natuurlijk plek te over geweest. Dit geldt ook voor de buurman uit Femö, die voor ons is aangekomen. Met veertien meter nemen ze nu een plek in van bijna 35 meter. In de voorhaven vinden we wel een mooie plek. Bij west- tot noordwestenwind lig je hier in een vervelende deining. Maar nu is de wind nog meer zuidwest en is er van enige deining niks te merken. De voorspelde westenwind van morgen komt toch pas later op de dag. Dan zijn we alweer vertrokken.

We melden ons bij de havenmeester en krijgen goedkeuring om in de voorhaven te blijven liggen. Het havengeld kan bij de automaat betaald worden. Voor het avondeten besluiten we niet te moeilijk te doen en de plaatselijke snackbar met een bezoekje te vereren. Na bestellen rekenen we het bijna onwaarschijnlijke bedrag van € 55,-- af voor 4 patat (zonder) en 4 braadworsten. Eh, kunt u dat herhalen? Ja, ik heb het toch echt goed verstaan. Terug op de boot genieten we maar extra lang van deze kwaliteitsmaaltijd........