Dakar - Saloum river

We nemen afscheid van de yachtclub van Dakar (CVD). We hebben genoten van de ongedwongen sfeer en de gastvrijheid. Vandaag varen we naar de Saloum rivier ongeveer 60 mijl zuidelijk van Dakar. Vanaf daar gaan we proberen om via de Saloum en Bandiala rivier naar Gambia te varen. De route gaat via kleinere kreken door de mangrovebossen.

Als we ankerop gaan is het 06:30 uur en in het eerste licht varen we de baai bij de yachtclub uit. Vele vissers liggen nog met hun netten bij de baai en zwaaien ons enthousiast uit. Buiten de baai kunnen we meteen de stuurautomaat de koers naar de Saloum rivier laten aanhouden. Onderweg moeten we regelmatig een paar graden bijsturen om de vissers met hun piroques langs de kust niet te hinderen.

Na tien uurtjes komen we aan bij de monding van de Saloum rivier. We hebben een mooie track naar een kreek net naast de rivier en vinden moeiteloos onze weg naar een prachtige ankerplek bij Marigot de Gokhor. De dieptemeter heeft bij de invaart niet minder dan vijf meter aangegeven. De in de West Africa pilot genoemde 2,5 meter is duidelijk niet meer van toepassing. Ook al komen wij aan bij hoogwater, het tij is hier om en nabij de meter en dus kan vrijwel elk diepstekend jacht hier zelfs bij laagwater komen.

Morgen gaan we hier nog even verder genieten en daarna gaan we in korte stapjes naar de Bandiala rivier. Of we daar echt gaan komen, weten we nog niet, maar proberen gaan we het zeker.

Groetjes vanaf "De Liefde".

Positie:
13 54' 23.34" N
016 43' 26.04" W

Rosario - Dakar (dag 7 aankomst)

WE ZIJN ER!

Na ruim 900 mijl en op twee uurtjes na zeven etmalen hebben we net om half tien lokale tijd ons anker laten vallen voor de yachtclub van Dakar (CVD).

Het voelt fantastisch om hier op eigen kiel naartoe te zijn gevaren.

De komende paar dagen blijven we hier liggen, daarna zeilen we naar de Saloum rivier om daar de rivierdelta te bekijken en door te varen naar de Gambiarivier. Maar zo ver is het nog niet, nu eerst even chillen en genieten.

We melden ons later met een bericht inclusief foto's.

Groetjes van ons allemaal.

Positie:
14 42' 44.24" N
017 25' 36.40" W

Rosario - Dakar (dag 6)

Goeiemorgen allemaal,

De zon is hier opgekomen en de temperatuur is vannacht bijna niet gedaald. En dus zitten we tijdens de nacht lekker in onze korte broek en t-shirt in de kuip. Gisteravond worden opgeroepen door een containerschip met een Nederlandse kapitein. Hij heeft ons op de ais gezien en geeft aan dat hij ook een volger van onze blog is. Heel leuk natuurlijk.

Verder is alles prima hier. We kijken uit naar de aankomst. Morgen ergens tussen tien en elf uur lokale tijd (12:00-13:00 uur in NL) denken we het anker te kunnen laten vallen bij de yachtclub van Dakar. Afgelopen nacht heeft de motor bijgestaan wegens volledige windstilte. Nu zeilen we weer met grootzeil en kotterfok. De genua hebben we nog ingerold, anders gaan we te snel en komen te vroeg, lees in het donker, aan bij Dakar.

Gistermiddag hebben we weer een lekkere tonijn gevangen. Heerlijk straks voor de lunch. Verder zien we nog steeds regelmatig zeeschildpadden en heel veel vliegende vissen. Het zeewater is inmiddels zwembadtemperatuur.

De dagafstand is 110 mijl.

Morgen melden we ons weer, vanaf de ankerplaats bij Dakar.

Tot dan en groetjes van ons allemaal.

Positie:
16 31' 27.72" N
017 44' 35.16" W

Koers over de grond (cog): 172 graden
Snelheid over de grond (sog): 4,4 knopen
Afstand te gaan (dtg): 124 mijl

Rosario - Dakar (dag 5)

En daar zijn we weer. De wind heeft ons gistermiddag en -avond in de steek gelaten en dus heeft de motor een flinke tijd bijgestaan. In de loop van de avond is het gelukkig weer wat gaan waaien. De zeilen zijn weer uitgeboomd, en we varen ergens tussen 4,5 en 5 knoopjes. Een prima gangetje.

We hebben verder een enerverende dag achter de rug. Als je beseft hoe groot de Atlantische Oceaan is en wat voor leven wij allemaal tegenkomen, is dat volgens ons best opmerkelijk. Vandaag zijn we onder andere tegengekomen, weer een zeeschildpad, hoogstwaarschijnlijk een reuzenhaai (helaas geen video- of fotobewijs), een Ocean Sunfish (even de wiki raadplegen, en met foto- en videobewijs), en natuurlijk weer tientallen dolfijnen.

We zien ook steeds vaker vliegende vissen. Vannacht, net toen we de boom weer in de genua hadden gezet, vliegt er bij mij (Peter) zelfs eentje in mijn nek. Er waren al een tijdje dolfijnen aan het jagen rond de boot. Op het moment dat er eentje plotseling keerde, vlogen er vele vliegende vissen omhoog. Waarvan er eentje dus in mijn nek belandt. Deze hebben we op de foto gezet en weer levend terug kunnen zetten in zee. Dat geldt niet voor de vijf vliegende vissen die nu in het gangboord liggen. We hebben ze tegen de boot horen springen, maar in het donker zie je niet of ze weer van boord kunnen springen. Voor vijf vissen komt de redding dus helaas te laat.

En zo hobbelen we nog even door. De dagafstand vandaag is 131 mijl. Niet heel veel, maar we gaan de goede kant op, zullen we maar zeggen. Het plan is nog steeds om vrijdagmorgen aan te komen in Dakar.

Morgen melden we ons weer.

Groetjes vanaf "De Liefde"

Positie:
18 26' 33.54" N
017 53' 52.50" W

Koers over de grond (cog): 182 graden
Snelheid over de grond (sog): 4,4 knopen
Afstand te gaan (dtg): 234 mijl

Rosario - Dakar (dag 4)

Een hele goeiemorgen allemaal,

We zijn weer een stukje opgeschoten. Tsja een stukje, want de wind laat het een beetje afweten de afgelopen 24 uur. En dus valt de dagafstand met 128 mijl een beetje tegen. We zeilen overigens lekker, behalve gistermiddag toen de wind echt even helemaal weg was. Toen hebben we de motor er bij gehad. De planning om donderdag aan te komen, lijkt over boord te kunnen. Ook omdat de windverwachting voor vanmiddag weer heel licht weer laat zien. Daarna trekt de wind wel weer aan, maar dat is hoogstwaarschijnlijk niet genoeg om de opgelopen achterstand op het donderdagschema weer in te lopen. Dan wordt het dus vrijdag. Maar we willen niet in de nacht aankomen. Enerzijds omdat we de aanloop van Dakar niet kennen en anderzijds omdat er langs de kust veel onverlichte vissersbootjes rondvaren. Als we toch te snel gaan, minderen we gewoon wat zeil, zodat we onze aankomsttijd iets kunnen uitstellen.

Sind gistermiddag hebben we ook een vogeltje op bezoek. Duidelijk vermoeid, zoekt ze steeds een lekker rustig plekje op, in de schaduw. Eten of drinken wil ze niet, waarschijnlijk zoekt ze zelf wel wat vliegjes of iets dergelijks. Afgelopen nacht hebben we een grote "glow in the dark" show gehad van tientallen dolfijnen. Uren zijn ze om de boot gebleven. Door het fluoriserende water werd het een echte lichtshow. Femmie heeft er ook van genoten.

De sfeer is verder nog prima aan boord. Helaas geen vis gevangen, maar daar gaan we vandaag verandering in brengen, zei ik optimistisch ;) :) .

Tot morgen.

Positie:
20 26' 04.02" N
017 59' 42.00" W

Koers over de grond (cog): 188 graden
Snelheid over de grond (sog): 4,8 knopen
Afstand te gaan (dtg): 365 mijl

Rosario - Dakar (dag 3)

Een hele goeiemorgen allemaal,

De zon is net op en de sfeer aan boord is nog steeds top.

Afgelopen 24 uur hebben we weer flink mijlen kunnen maken en we liggen op schema om donderdag in de loop van de dag aan te komen. Uiteraard ijs en weder dienende.

Gisteren was er weinig te vertellen, omdat we domweg gewoon niets bijzonders beleefd hadden. Vandaag is weer een andere dag. We hebben vandaag onze eerste ontmoeting met een zeeschildpad gehad. Ze kwam zo langs de boot zwemmen. En verder hebben we een flinke groep pilotwhales gezien en in tegenstelling tot gisteren vele tientallen dolfijnen.

Omdat we al een tijdje geen aanbeet meer hebben gehad op de groene lure, hebben we vandaag onze zwarte weduwe ingezet. Deze lure is twintig centimeter en, jullie mogen niet meer raden, helemaal zwart. Femmie heeft weinig geloof in de zwarte weduwe, waarschijnlijk omdat hij er uitziet als een gewoon stuk plastic. Maar Femmie krijgt ongelijk vandaag. Tot dire keer toe hebben we flink beet. Ik kan de derde keer zelfs voelen dat er een hele grote vis aan zit. Helaas laten ze alle drie los. We gaan de komende dagen onze zwarte weduwe dus vaker gebruiken. We voelen het, de dag dat we een echt hele grote vis vangen, komt steeds dichterbij :) .

We varen nog voor de kust van de Westelijk Sahara. Een gebied onder controle van Marokko, maar wat verder een onduidelijke status heeft. Vanavond passeren we de grens met Mauretanië.

Over weer valt verder niet zoveel te zeggen. Het is overdag zonnig en warm en in de nacht koelt het flink af naar een graad of 23. Kortom echt "fris" en we hebben dan ook een vest en jas aan als we 's nachts wachtlopen. Maar nu is het zonnetje er dus net weer bij, en loopt de temperatuur al snel op.

We gaan er weer van genieten en melden ons morgen weer.

Positie:
22 33' 11.28" N
017 38' 59.04" W

Koers over de grond (cog): 188 graden
Snelheid over de grond (sog): 6,0 knopen
Afstand te gaan (dtg): 493 mijl

Rosario - Dakar (dag 2)

Ons tweede etmaal hebben we bijna achter de rug. We voelen ons nog allemaal prima aan boord. Gistermiddag zijn we gegijpt en nu hebben we wat meer druk in het zeil. Hierdoor ligt de boot een stuk stabieler en dat is goed voor de nachtrust. We hebben nog steeds een knoopje of 15 tot 20 wind en de bootsnelheid varieert meestal ergens tussen de zes en acht knopen. Kortom het gaat lekker.

Voor alle zekerheid blijven we hier een mijl of vijftig uit de kust. Hierdoor blijven we uit de buurt van eventuele onverlichte vissersbootjes.

Tot zover, morgen melden we ons rond dezelfde tijd weer.

Positie:
24 57' 20.70" N
016 57' 33.18" W

Koers over de grond (cog): 211 graden
Snelheid over de grond (sog): 7,4 knopen
Aftand te gaan (dtg): 643 mijl

Rosario - Dakar (dag 1)

Goeiemorgen allemaal,

Hier is alles wel aan boord. De eerste nacht was wat hobbelig, maar de windsnelheid en -richting is goed. Na ons vertrek, gisteren om 13:30 uur lokale tijd, hebben we meteen de zeilen uit kunnen bomen en dat is sindsdien niet meer veranderd. Er zijn gisteren en vannacht heel veel dolfijnen bij de boot geweest en nog mooier, we hebben onze eerst tonijn gevangen. Nou ja tonijn, tonijntje. Hij is 30 centimeter, maar er zit al genoeg "vlees" aan. Vanmiddag met de lunch gaan we er van genieten. Omdat het in Senegal/Gambia weer een uurtje vroeger is, zetten we nu de klok alvast terug. De komende week is het hier dus twee uurtjes vroeger dan in Nederland. Morgen rond dezelfde tijd proberen we weer een berichtje te sturen.

Positie:
27 00' 25.50" N
015 22' 36.48" W

Afstand te gaan: 793 Nm
Snelheid: 7,2 Kn

Onze favoriete plek tot nu toe....

Als je ons vraagt wat onze favoriete plek tot nu toe is, dan is ons antwoord zeker niet de Canaries. Voor ons vertrek waren wij eigenlijk al niet van plan om hier naar toe te gaan. Nu weten we weer waarom.

Dit is voor ons niet echt de plek om rond te zeilen. We gaan er niet verder over klagen, maar vertrekken gewoon morgen naar Senegal. 

We denken over de ruim 850 mijl ongeveer een week te doen. De wind- en weersverwachtingen lijken optimaal en zo zou het zomaar eens een vlotte tocht kunnen worden. We gaan er in ieder geval weer van genieten.

Tijdens ons korte verblijf hier op de Canarische Eilanden hebben we vooral de toerist uitgehangen, zoals iedereen hier eigenlijk. Na Isla de la Graciosa, zijn we doorgevaren naar Arrecife, de hoofdstad van Lanzarote. Vanaf daar hebben we, samen met Roos en Hans van de Vagebond, een rondrit over eiland gemaakt. 

Het landschap is prachtig op Lanzarote. Soms lijkt het er op, dat de vulkaanuitbarstingen pas kort geleden hebben plaatsgevonden. Toch is de laatste uitbarsting op de kop af al 200 jaar geleden.

Na Arrecife zijn doorgevaren naar het zuiden en hebben nog een kort bezoek gebracht aan Jesse, Caren, Minne en Louise van de Bojangles. Het nachtje voor anker bij Rubicon blijft ons nog wel even bij. De swell is, door de zuidenwind van afgelopen dagen, nog behoorlijk. We doen bijna geen oog dicht. En dus vertrekken we de volgende dag verder naar Rosario, de hoofdstad van Fuerteventura. 

We kunnen het anker vlakbij het centrum laten vallen en zo de laatste inkopen doen. Ook de laatste klussen op de lijst worden gedaan. Een nieuwe hor voor de ingang, twee extra lijntjes voor de bulletalie tegen het schavielen en de windmolen wordt gerepareerd. De laatste hebben we al bijna twee maanden niet meer gebruikt omdat het ding een enorme herrie ging maken nadat we flinke wind hadden in Villagarcia (Spaanse Ria's). Een kabelbreuk lijkt de oorzaak te zijn geweest. Nadat het euvel is verholpen, zoemt de molen weer heel zacht op de achtergrond, zoals we gewend zijn. 

Met volgeladen boot en lege kluslijst gaan we op weg naar ons avontuur in West Afrika. Dit is eigenlijk een bestemming waar we al heel lang naar uitkijken.

De komende dagen houden we jullie, via de Iridium Go!, op de hoogte van onze voortgang. In Senegal wordt het weer tijd voor een paar foto's. Oh ja, we hebben in Lanzarote nog een 360 camera gekocht. De eerste beelden zien er top uit. Kost wat, maar dan heb je ook wat. Kortom binnenkort gaan we ook in VR posten.

VIRB v0210021

Momento360 | View and share your 360 photos and 360 videos, on the web and in VR

Rabat - Graciosa, de foto's

 

Samen met de Bojangles en de Vagebond, oh ja, en niet te vergeten de pilot vertrekken we vanuit Bouregreg Marina naar zee.

 

De taxibootjes op de rivier brengen je voor een paar cent van het hypermoderne marinacomplex, aan de Salé kant van de rivier, naar Rabat.

Op zee wordt er lustig op los gebakt. Geen wind en deining, doen wonderen.

De tweede dag is het raak. We vangen een prachtige Mahi Mahi/Goudmakreel.

De aanloop van het kanaaltje tussen Lanzarote en Isla de la Graciosa.

Als we vanwege de gedraaide en tot meer dan 35 knopen toegenomen wind helaas te vroeg moeten vertrekken van de ankerbaai bij Graciosa, hebben we kort daarna een rendez-vous met de Vagebond. Slechts 24 uur na ons arriveren zij ook bij de Canaries. Door het verlies van hun schroef hebben ze de hele afstand gezeild. Geen sinecure, want een groot deel van de tocht is er weinig of geen wind geweest. vijf mijl afleggen in vijf uur is niet echt prettig. Petje af voor hun doorzettingsvermogen.

Om de Vagebond nog een nacht op zee te besparen, slepen wij ze de laatste twaalf mijl naar Marina Lanzarote bij Arrecife.

Rabat - Graciosa (dag 4 aankomst)

Sinds vanmorgen tien uur lokale tijd liggen we in de ankerbaai bij Isla De La Graciosa.
Om maar eens een slogan te stelen:
"Vakantieman, het is hier fantastisch!"
Kristalhelder water en uitzicht op een van de vulkanen van Graciosa. Het anker ligt op zeven meter diepte en is perfect zichtbaar. De roggen zwemmen om je heen als je een duik neemt.
Ja, jullie horen het goed, de zeilersdementie heeft al snel toegeslagen. Immers nog geen 24 uur geleden ging onze laatste nacht in.
De avond valt met een mooie zonsondergang, we hebben er lekker de gang in en de stemming is top aan boord. We hebben net de gisteren gevangen Mahi Mahi naar binnen gewerkt en ook dat is een genoegen. Dan als het echt donker is, veranderd de zeegang en beginnen we flink te rollen. Ook doordat de wind afneemt tot net voldoende om te blijven zeilen.
Daarna wordt het allemaal nog wat minder comfortabel en moet de boom uit de genua. Daarna gijpen en de boom er weer in. Dan er weer uit en later er weer in. Veel nachtrust is er dus niet voor ons allemaal. Ja, ook Femmie helpt dapper mee als we de zeilen wisselen en wij aangelijnd op het voordek staan.
Maar gelukkig bestaat er dus zoiets als zeilersdementie. Zodra het anker valt, kan je alleen nog maar genieten van weer een mooie plek. En we hebben al zoveel moois gezien.
De komende paar dagen blijven we hier liggen en dan zakken we verder af naar het zuiden van Lanzarote en Fuerteventura.
Als we beter internet hebben, posten we ook nog de foto's
Positie:
29 13' 08.44" N
013 31' 44.52" W

Rabat - Isla Graciosa (dag 3)

Goedemorgen allemaal,

De stemming aan boord van De Liefde is heel goed. Sinds gisteren om 13:00 uur staat er wind. Eindelijk hebben we, zonder dat de motor bij staat, een flink aantal uren kunnen zeilen. De bootsnelheid loopt af en toe zelfs op tot boven de 8 knopen bij net 12 knopen wind. Helaas is de wind sind vanmorgen zes uur weer helemaal weggevallen.

Maar dat mag de pret niet drukken want; er komt, volgens de verwachtingen, in de loop van de dag weer wind aan EN we hebben een Mahi Mahi/Goudmakreel/Dorado gevangen. Net op het moment dat Femmie, buiten in de kuip, een toets voor Duits aan het maken is, gaan de belletjes af. Eerst denken we nog dat de twee vislijnen, die we uit hebben staan, om elkaar heen zijn gaan draaien en dat daardoor het belletje afgaat. Maar nee, het bakboord lijntje blijft strak staan en de Mahi Mahi maakt grote sprongen uit het water. Na een kort gevecht, geeft de vis zich over en al snel ligt ze/hij gefileerd in de koelkast.

Vanzelfsprekend hebben we weer vaak dolfijnen naast de boot. Vanmorgen bleven ze meer dan twee uur rind de boot zwemmen.

En dus gaan we met goede moed de volgende dag in. Onze aankomst staat inmiddels, min of meer, vast op morgenochtend rond een uur of tien. Als er wat meer wind komt, zal dat wat eerder zijn. Wij melden ons dus weer, zodra we voor anker liggen bij Isla Graciosa.

Onze positie:
30 39' 33.72" N
012 01' 43.42" W

Koers 222 graden
Afstand te gaan 113 mijl
ETA 12-10-2017 10:00 uur

Rabat - Isla Graciosa (dag 2)

Goedemorgen allemaal.

Alles wel hier aan boord.

Afgelopen dag en nacht opnieuw heel weinig wind gehad. Soms kunnen we zeilen, maar meestal staat de motor bij. Op dit moment zeilen we weer met een voortgang van 2,3 knopen.

Het is bewolkt, maar wel helder en warm en gisteravond bij zonsondergang hebben we nog een bui overgekregen.

Vanzelfsprekend geen zeeziektes want er zijn helemaal geen golven en deining.

Tot zover. Morgen melden we ons weer.

Positie:
32 07' 03.22" N
10 31' 10.81" W

Rabat - Isla Graciosa dag 1

Hier is alles wel aan boord. De eerste dag en nacht zijn we goed doorgekomen, ondanks dat we weinig of geen wind hebben, tot nu toe. De wind is net gedraaid en nu varen we voordewind. In de nacht was het heel vochtig en vanmorgen hebben we een paar uur mist gehad. Nu trekt de mist weer op en in het zicht weer goed. De vislijn hangt ook weer overboord, maar tot nu toe werkeloos. We zijn gisteren met drie boten vertrokken. De Bojangles, Vagebond en wij dus. Ook zij hebben de eerste dag volbracht. Helaas heeft de Vagebond afgelopen nacht haar schoef verloren. Hierdoor zijn ze volledig op de zeilen aangewezen en met de weinige wind die er staat, schiet dat natuurlijk niet erg op. De verwachting is echter dat de wind in de loop van de dag iets gaat aantrekken. De Vagebond blijft gewoon doorzeilen naar de Canarische eilanden om daar te kijken of ze een nieuwe schroef kunnen regelen. Tot zover de eerste dag. Morgenochtend melden wij ons weer.

Positie:
33 32' 11.16" N
008 39' 36.48" W

Het is te veel (deel 2)

Het is maandag 25 september en vandaag vertrekken we met onze huurPicanto naar Fez. Het Picantootje is een lekker vlot karretje, met airco.

De rit naar Fez, via Meknes, gaat over brede, goed onderhouden wegen. De snelwegen zijn tolwegen en die zijn nog beter onderhouden. Wat ons opvalt, is dat iedereen buiten de stad rustig rijdt en zich strikt aan de snelheid houdt. In de stad is dat wel anders. Niet dat er hard wordt gereden, maar tweebaanswegen worden daar drie- of vierbaans gemaakt door al het verkeer, en er wordt om iedere scheet getoeterd. Niks van dat alles buiten de stad dus. In Fez hebben we een hotel (riad) geboekt in de Medina. Na wat gerommel met een parkeerplaats worden we hartelijk verwelkomd in het hotel. Het hotel heeft een prachtige binnentuin, met fontein en de kamer voldoet aan alle verwachtingen, compleet in Marokkaanse stijl.

De volgende dag verkennen we de medina, met alle smalle straatjes. Het één grote markt waar vrijwel alles te koop is, van kleding tot koeienkop. Bij zonsondergang genieten we, op aanraden van de hoteleigenaar, op een heuvel net naast de medina van het uitzicht over de medina. Net als de zon onder is roepen de muezzin van de moskeeën op tot gebed. Prachtig om te horen.

Woensdag hebben we een lange tocht door de Hoge Atlas naar de woestijn bij Merzouga voor de boeg. Eerst is het nog heuvelachtig, maar de bergen worden steeds serieuzer. Niet zoals de Alpen, de bergen zijn hier veel ouder en dus meer afgevlakt door de erosie. De hoogste bergen zijn hier ruim vierduizend meter.

Het landschap wordt zichtbaar droger en na het Atlasgebergte gaat het direct over in woestijn. Het eerste stuk nog vooral steenachtig maar na enkele tientallen kilometers zien we de eerste zandduinen.

Bij Merzouga slaan we van de verharde weg af en na een paar honderd meter parkeren we bij Kasbah Azalay, ons hotel voor de komende nacht. Gelukkig kunnen we overdekt parkeren want, ja echt, het regent hier. Voor het eerst in zeven maanden.

We krijgen een prachtige kamer op de eerste verdieping met een minstens net zo’n mooi uitzicht op de hoge zandduinen en het zwembad. Femmie kan zich niet inhouden en neemt meteen een duik. 

In de nacht waait en regent het flink door, maar de volgende dag is het onvervalst woestijnweer. Heet en droog. En toch maken we een wandeling naar de oase, waar de inwoners van Merzouga hun groentes verbouwen en waar het water via een eeuwenoud irrigatiesysteem uit de duinen naartoe wordt geleid. 

Als we terug zijn in het hotel, verlaten we de kamer, en de rest van de dag verblijven we aan het zwembad. Om half zes vertrekken we per kameel, nee beter gezegd per drommedaris,  naar een tentenkamp in de woestijn. We hebben er al dagen lol over en kijken regelmatig op- en afstapbloopers via YouTube om in de stemming te komen. De rit zelf duurt drie kwartier, en als we midden tussen de hoge zandduinen zijn, stappen we af. Het laatste stukje klimmen we over een hoge duin en zien het tentenkamp liggen. 

We rennen de duin af en pakken meteen het board om te gaan sandboarden. Nadat we per persoon twee keer de duin zijn opgeklommen, zijn we moe en houden het voor gezien. Onze gids tijdens de drommedaristocht is inmiddels druk met het avondeten. Uit een piepklein keukentje tovert hij een fantastische Tahinmaaltijd. We zijn met zijn vijven, wat eigenlijk best fijn is. We zagen een beetje op tegen een soort massale uittocht met vijftig of meer mensen. Het Franse koppel waar we samen mee zijn, is een vrolijk stel met humor. Onder de sterrenhemel genieten we van het avondeten. De nacht is donker en stil en dus slapen we heerlijk.

 

De volgende morgen staan we net voor zonsopgang op en lopen een zandduin op om van de zonsopgang te genieten. Helaas blijft de zon een beetje achter de sluierbewolking hangen. Wel kunnen we weer van het fenomenale uitzicht genieten. De weidsheid is prachtig. 360 graden om ons heen alleen maar zand. Goed te vergelijken met de zee, zodra het land uit zicht is. 

Dan stappen we weer op de drommedaris en kunnen bij terugkomst in het hotel nog lekker ontbijten en douchen.

Vandaag is het doel de Todrakloof. Een ritje van drie uur en goed te doen. De weg is breed en goed onderhouden. Alleen het laatste stukje is wat bochtig. We hebben een hotelletje op een paar honderd meter van de kloof geboekt. Het duurt even voor we het gevonden hebben, maar na een paar keer links en rechts in de kleine steegjes, worden we onvervalst lief en hartelijk ontvangen door de eigenaresse. We kunnen kiezen of we een grote kamer op de begane grond nemen of een kleinere kamer met prachtig uitzicht op de tweede verdieping. Het wordt natuurlijk de laatste. De kamer is schoon, netjes en de douche is lekker warm.

Na de laatste berichten via wifi te hebben bekeken, gaan we naar de kloof. De bergwanden stijgen loodrecht op vanaf de rivier die door de kloof stroomt. Heel smal is het niet. Er loopt gewoon een weg door de kloof. Daar hadden wij een andere voorstelling van, omdat we in ons hoofd al een beetje de vergelijking met de kloof bij Petra in Jordanië hadden gemaakt. Die is toch echt van een andere orde. Maar mooi is het hier zeker. We lopen door de kloof en slaan daarna linksaf de bergen in. We maken een wandeling langs een bergwand en dalen na een tijdje weer af via het rivierdal richting de kloof. 

 Aan het einde van de kloof zie je de weg de bergen in kronkelen. De weg die we de volgende dag nemen, door de hoge Atlas. Maar niet voordat we die avond hebben genoten van een heerlijke couscousmaaltijd, bereidt door de hoteleigenaren. Het is vrijdag couscousdag, zeg maar net als in Nederland vrijdag visdag is.

We vertrekken op tijd richting het noorden, omdat we vandaag weer een lange rit voor de boeg hebben. Niet alleen qua kilometers, maar ook omdat het eerste deel van de route over een regionale weg gaat, die, volgens zeggen, wel geasfalteerd is, maar niet van de kwaliteit zoals de afgelopen dagen. En omdat het de afgelopen nacht blijkbaar geregend heeft in de bergen, kan de weg hier en daar nog wat minder zijn, aldus de hoteleigenaar bij de Todrakloof. Ondanks dit vooruitzicht, vertrekken we vol goede moed. In de kloof, al na een paar honderd meter dus, zien we dat het rivierwater flink hoog tegen de kloofwand heeft gestroomd. Het inmiddels grotendeels gezakte water is nog wel bruin en vies, in tegenstelling tot de dag ervoor toen het echt van drinkwaterkwaliteit was.

Een paar kilometer verder is de weg afgezet met een rood-wit hekwerk en moeten we een geïmproviseerd zijpad nemen. De reden van de afzetting is dat de brug over de rivier door het water afgelopen nacht is weggeslagen. Er zit niks anders op dan de rivier gewoon via het stromende water over te steken. 

We zijn nog maar een paar kilometer onderweg en zeggen tegen elkaar dat het niet veel slechter moet worden. Ach, we kunnen altijd nog terug. Inderdaad is het hele resterende deel van de route geasfalteerd, maar waar de rivier die nacht buiten zijn oevers is getreden, ligt er een dikke laag modder en  stenen over de weg. Van het asfalt is dus op grote delen van de weg niks meer te zien. De rit wordt een soort mini Dakarrally in een Kia Picanto. In de meeste dorpen ligt er een dikke modderlaag over de weg en we hebben medelijden met de inwoners die hier toch al in het armste deel van Marokko wonen. Mensen leven hier van de ruilhandel en verbouwen hun eigen groente om te overleven. 

Een paar dorpjes verder lopen een paar jongetjes voor de auto uit om aan te tonen dat de plas/het meer waar we door moeten echt niet zo diep is. In het midden kijkt Monique voor de zekerheid toch even naar beneden of het water inmiddels niet via de deur naar binnenkomt. Dat valt gelukkig mee. We geven de jongens hun verdiende fooi en vervolgen onze weg. Na drieënhalf uur hebben we honderd kilometer afgelegd. Dat schiet niet echt op. Kilometer na kilometer wordt de weg echter wat beter en het laatste deel van de regionale weg is zelfs helemaal nieuw geasfalteerd en verbreed. 

Zodra we de snelweg opdraaien richting Casablanca, slaken we een zucht van verlichting. We hebben het gered en aan de horizon zien we alleen nog maar een brede, droge en vooral schone weg. We besluiten om door te rijden naar Casablanca. Nog 170 kilometer te gaan. Na anderhalf uur komen we met een bijna lege tank aan in Casablanca. Die lege tank komt doordat we zo slim waren om het laatste tankstation voor Casablanca voorbij te rijden. “We waren dus een beetje dom”. Met de laatste druppel bereiken we het tankstation in Casablanca. Zodra de tank vol is, kijken we in de Lonely Planet tot hoe laat de grote Hassan II moskee open is voor een rondleiding. Je kunt de Hassan II moskee namelijk alleen bezoeken inclusief rondleiding. De laatste rondleiding hebben we gemist. Wat nu? We overleggen kort en zijn het erover eens dat we die laatste 95 kilometer naar Rabat dan ook nog wel overleven. Moe, maar terugkijkend op een onvergetelijke dag, komen we aan bij de boot. Wat een geweldige week was dit. 

De volgende dag doen we nog een dagje Casablanca, want de Hassan II moskee willen we absoluut gezien hebben. Omdat we nog wat tijd over hebben als we in Casablanca aankomen, rijden we ook nog even naar een groot shoppingcenter. Het shoppingcenter heeft drie verdiepingen en is vergelijkbaar met de duurste centra in Nederland. Alle bekende merken zijn hier aanwezig. Wat een contrast met het binnenland waar we gisteren doorreden. Bijna niet te bevatten.

Om drie uur kopen we een ticket voor de rondleiding in de Hassan II moskee. De Engelstalige gids is er eentje van doorlopen en niet te lang blijven staan. Wij daarentegen, nemen de tijd en lopen op een heel rustig tempo door de moskee. Er mag overal gefotografeerd worden en dat doen we dan ook volop. Wat een waanzinnig grote moskee is dit. Er kunnen 25.000 mensen in en alle voorzieningen zijn daar natuurlijk ook op afgestemd. Niet een paar plekken waar er gewassen kan worden, maar tientallen fonteinen, zo ver als je kunt kijken. Er is zelfs een grote hammam onder het imposante gebouw. De hele moskee is voorzien van prachtig beschilderd houtsnijwerk. Heel indrukwekkend en we zijn blij dat we dit uitstapje vandaag nog hebben gedaan.

Terug op de boot maken we nog wat foto’s van onze rallypicanto en de volgende dag rijden we via de “wasstraat” naar het vliegveld om de auto weer in te leveren. 

De man van het verhuurbedrijf, komt meteen aanrijden en we krijgen zelfs een lift terug naar de haven. Superservice dus.

De planning is om over een paar dagen te vertrekken naar Isla Graciosa bij Lanzerote. Helaas wordt er de komende dagen niet of nauwelijks wind verwacht op de route ernaartoe. Zoals het er nu uitziet, lijkt dit aanstaande zondag te verbeteren en kunnen we dan aan het ruim 400 mijl tellende traject beginnen. De komende dagen houden we de verwachtingen scherp in de gaten en niks is veranderlijker dan………

Ja, ik weet het, ook dit bericht is te veel. De volgende keer houden we het weer een stuk korter.