De eerste week (deel 2)

De eerste week (deel 2)

Op weg dus naar Oostende. De wind is zuidwest en dus tegen. Maar dat deert ons niet. We hebben de volle ebstroom mee en we maken lange klappen. De zee is comfortabel en na vijf uurtjes laveren eggen we aan achter de sluis in de Mercatorhaven. Volgens de Vaarwijzer een betere plek dan de buitenhaven. "je ligt er in het gezellige stadje". Je ligt er inderdaad in het stadje, maar heel gezellig vinden we het niet. We horen de stad vooral, trein, tram, bus, ambulance. Genoeg geklaagd, de havenmeester is reuze aardig en de sanitaire voorzieningen heel netjes. 

Na een goede nachtrust, vertrekken we om half een naar de buitenhaven. We willen de volgende dag al rond een uur of vijf in de morgen weg en dan draait de sluis vanuit de binnenhaven nog niet. De avond ervoor hebben we al gevraagd of er een plekje voor ons is. Natuurlijk zegt de havenmeester en als we aankomen varen, krijgen we een prachtige plek langs de steiger. Even later komt er een ander Nederlands zeiljacht naast ons liggen. Ook zij willen om vijf uur vertrekken. Dat komt dus goed uit.

Femmie wil nog graag even naar het strand om te zwemmen. We zijn nog niet op het strand en Femmie in zee of er wordt al luid getoeterd door de strandwachten. Wij kijken naar links en zien een van de strandwachten heftige gebaren maken in de richting van Femmie. Wat blijkt, ze is vòòr de boeienlijn in zee gegaan en da mag nie. Femmie komt snel uit het water en na wat vermanende woorden gaat ze op de juiste plek het water weer in. 

Op de terugweg naar de haven halen we vlaamse frietekkes en als "dessert" een heerlijk ijsje. We gaan op tijd naar bed want we moeten weer vroeg uit de veren. Om kwart voor vijf gaat de wekker. Opgewekt staan we op en maken de boot zeilklaar. Het miezert nog een beetje, maar volgens de weerradar is dat van zeer korte duur. 

Onze buren zijn ook netjes op tijd wakker en klaar om te vertrekken. Ze gooien de trossen los en de schipper draait bakboord uit richting de havenuitgang. Dan stopt de motor er mee. De schipper roept; 'nou dat begint al goed, we hebben een lijn in de schroef'. Langzaam drijven ze naar de overkant waar ze rustig langszij een ander boot kunnen aanmeren. De lijn zit muurvast en is met geen mogelijkheid los te krijgen. Een van de bemanningsleden maakt zich al gereed om in het water te gaan als wij de haven uit varen. De zeilen kunnen meteen gezet worden en met een klein beetje tegenstroom zetten we koers richting Dover. 

De wind is noord tot noordoost en nadat we de shippinglane bij Dover zijn gepasseerd verleggen we de koers in de richting van de kaap bij Dungeness. Ook wagen we de eerste poging om makreel te vangen. Al snel hebben we beet. Heel groot is hij of zij niet maar we leggen hem/haar na een perfect kill toch in de koelkast. Helaas is dit het enige wat we vangen tijdens onze toch naar Dartmouth.

Tegen de avond gaat ons eerste wachtsysteem in van deze reis. We besluiten een variant van drie en vier uur wacht. Dit bevalt ons eigenlijk prima bij een enkele nacht doorvaren. In de nacht neemt de wind toe tot een dikke twintig knopen. Maar bij een voordewindse koers in combinatie met een waterverplaatsing van 27,5 ton is dat eigenlijk helemaal niet verkeerd. Ook overdag blijft de wind doorzetten en zo naderen we rap onze bestemming. De gemiddelde snelheid ligt onwaarschijnlijk hoog. Ons kaartsysteem (Isailor) berekent de aankomsttijd op zes uur in de middag. Helaas gooit een kleine onweersbui wat roet in het eten. We kunnen de bui, op een paar druppels na, omzeilen en zeilen zo om half zeven de river Dart op. Uit de vaarwijzer lezen we dat  de anker- en mooringplekken bij Dittisham het rustigste zijn. Als we na drie mijl stroomopwaarts achter de mooring liggen, liggen we in een oase van rust. Wat is het hier mooi. 

Na vier nachtjes, waarvan eentje zonder nachtrust maar met 40 knopen wind, laten we vanavond  (zaterdag 22 juli om 22:00 uur lokale tijd) de mooring voor wat ie is en vertrekken we voor onze overtocht naar La Coruña. De weersverwachtingen zien er positief uit, hoewel het deze middag de wind nog flink van zich liet horen. De eerste mijlen zijn dan ook waarschijnlijk wat minder comfortabel, maar daarna lijken de weergoden ons en prettige overtocht te gunnen.

Onderweg gaan we proberen af en toe wat van ons te laten horen via dit blog. Het wordt de eerste keer via de Iridium Go!, dus even afwachten of alles in de praktijk goed werkt. De test verliep probleemloos. 

We hopen dinsdagavond of anders woensdagmorgen in La Coruña aan te komen, maar het blijft zeilen en we gaan het rustig aan doen.

Een klein nadeel is dat we geen foto's kunnen uploaden. De internetverbinding is hier echt te traag voor. Dit komt hopelijk weer goed in La Coruña.