woensdag 4 oktober 2017

Het is te veel



Ja echt, gewoon te veel. Alle indrukken die we elke dag opdoen. Je weet het af en toe niet meer te plaatsen en bent gewoon toe aan een paar uurtje zonder indrukken. De afgelopen tien dagen zijn wel een toppunt van belevenissen geweest. Te beginnen met de oversteek van Ayamonte in Spanje naar Rabat in Marokko en daarna onze roadtrip door Marokko.

We hebben het er net over met Jesse van de Bojangles, ja hij zit even zonder Caren omdat zij op een heen-en-weertje naar Nederland is voor blij familiebezoek, en ook met Floor en Casper van de Summerwind, die hier vanmiddag binnen zijn gevaren vanuit Spanje.

Heerlijk eten in Rabat met de bemanning van de Bojangles
En dan te bedenken dat we pas 2,5 maand weg zijn. Nog 11 maanden te gaan en het lijkt alsof we al meer dan een jaar weg zijn.

Nu we weer terug zijn op de boot , beginnen de dagelijkse klusjes uiteraard ook weer. Te beginnen met een vacuümpomp van het toilet. Deze is hoorbaar weer toe aan een “schoonmaakbeurt”. Een vies karwei dat we dan ook altijd zo lang mogelijk uitstellen. Maar eens in de twee tot drie jaar zijn we toch echt weer de klos. En we zitten op een boot, dus je kunt overal altijd heerlijk bij……maar goed, ik zal de details besparen. De pomp doet het weer zoals het hoort. Daarna een piepklein gaatje in de dinghy geplakt en de achtersteunen van de bimini iets naar binnen verplaatst. Dit laatste om de bimini wat meer zijdelingse stabiliteit te geven. De bimini was, om het op zijn oerhollands te zeggen, wat wackelig.

Nu de klussen voor vandaag klaar zijn, wordt het tijd voor een nieuwe blog en om wat terug te kijken op de afgelopen anderhalve week.
We vertrekken op 22 september met goede moed uit Ayamonte met een heerlijke voordewindse koers. De snelheid varieert ergens tussen de vier en vijf knopen, eigenlijk iets te weinig voor onze planning, en we genieten. Helaas valt de wind na een tijdje weg en lopen we nog maar net twee knopen. Echt te weinig dus. Zo komen we zelfs met een tweedaagse planning in de knoop, terwijl we bij vertrek nog de eendaagse planning in het hoofd hebben. Dus zetten we de motor rustig bij en houden de snelheid rond de vijf knopen. De motor gaat niet meer uit tot we bij de douanesteiger in Rabat liggen, blijkt achteraf. De rest van de dag, de hele nacht en de volgende dag is er totale windstilte. Zelfs geen zuchtje wind. De deining die er is, verdwijnt ook en de oceaan lijkt een biljardlaken. Kortom weinig spannend, en al helemaal niet omdat we geen vis vangen, niet verstrikt raken in drijfnetten en ook geen pilot whales zien.


De laatste hand wordt gelegd aan de serie drogue (soort stormanker)
De aankomst in Rabat maakt aan alle gebrek aan spanning een einde. Op vijf mijl voor de aanloop van Rabat roepen we de haven van Rabat op via de marifoon. Ook na de 15e oproep, geen reactie. We hebben het goede kanaal minstens “een week” uit ons hoofd geleerd en weten zeker dat het kanaal 10 en niets anders dan 10 moet zijn. Uiteraard proberen we het ook gewoon op kanaal 16, maar daar komt ook geen reactie. Ook via de telefoon komt geen reactie. Via internet en langsvarende vissers krijgen we nog zeker drie mogelijke marifoonkanalen door. Maar natuurlijk ook daar geen reactie. Het juiste kanaal is immers tien. 

Na anderhalf uur begint het te schemeren en willen we toch echt graag de haven in. Er is geen deining en nog minder wind, dus eigenlijk de ideale omstandigheden om Rabat aan te lopen. Oh ja, vergeten te vermelden dat de haven van Rabat dicht gaat als er meer dan twee meter deining staat. Maar daar is nu dus geen sprake van. Na nog een aantal keer de haven te hebben aangeroepen zonder reactie, reageert een Engelse schipper die een half uurtje voor ons de haven is uitgevaren. Hij wil ons via de marifoon wel helpen om naar binnen te varen. Wij twijfelen heel erg, maar gezien de zekere aanwijzingen van de man aan de andere kant van de marifoon, gaan we akkoord. We liggen nu toch al zeker 30 tot 45 minuten voor de havenmond te wachten. Hoewel de aanwijzingen heel accuraat zijn, blijven we onzeker over de goede afloop. Als we vlakbij de pier zijn, krijgen we van een man op de pier ook nog wat handgebaren en zo varen we met minimaal 3,5 meter waterdiepte over de drempel.   
Zodra we over de drempel zijn, komt de pilot naar ons toe varen. Te laat dus. Ze maken excuses en zeggen dat ze heel druk met een catamaran bezig waren en de oproepen niet gehoord hebben.
Het is inmiddels donker, kermis in Rabat en van alle kanten worden we hartelijk verwelkomd door mensen op de kant en in kleine bootjes op de rivier. Echt hartverwarmend. Dit gevoel kennen we nog van onze eerdere reis naar het Midden Oosten, lang geleden. Ook daar, in Syrië en Jordanië werden we zo begroet en hebben de mensen leren kennen, zoals we nog nergens hebben gezien.

Ondanks de stress, toch nog een plaaje kunnen schieten van het fort bij de haveningang.
De douaneformaliteiten, gaan vlot en na drie kwartier liggen we in een prachtige box op de tweede pier van de marina. De eerste is de pier van koning, dus die was iets boven onze stand…. Alle is aanwezig, tot een snelle wifiverbinding aan toe.   


Verder is de haven rustig en omringd door luxe appartementen en restaurants. Niet echt het doorsneebeeld wat we later van Marokko krijgen. Maar wel een gerust gevoel om hier De Liefde voor een week achter te laten.


Had ik al gezegd dat het te veel was? Nou deze blog ook. Daarom knip het bericht in twee delen en plaats morgen het tweede deel van ons verblijf in Marokko. 

De cliffhanger:

2 opmerkingen:

  1. Lieve zeilers.
    Wat fijn om weer even een verhaal van jullie te lezen als ik het zo lees kan ik begrijpen dat je zegt het is heel veel wat we meemaken maar geniet er maar vol van wat dit is iets wat je maar een keer mee maakt.
    Wij hier in Edam kijken al uit naar het vervolg.
    Wij wensen jullie weer veel veilige zeemijlen als jullie weer vertrekken voor het vervolg van de reis.
    Hier gaat alles goed alleen een beetje te veel regen.
    Heel veel liefs
    Dikke knuffel voor jullie van
    Sjoerd en (O)MA,
    XXXXXX

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hi Peter en Monique, goed dat jullie geen drijfnet hebben geraakt. Bij ons was het vol midden in het net, vlak voor Rabat. Toevallig onze blog gelezen ? Mooie verhalen van jullie.
    Ziet er daaruit dat we elkaar binnenkort gaan tegenkomen. Groetjes vanaf de Amante.

    BeantwoordenVerwijderen